lafı direkt söylemek. korkmadan, çekinmeden, dolandırmadan karşŸındakinin yüzüne, gözüne bakarak konuşŸmak. dürüstlük emaresi.

(bkz: hakan albayrak)

kimileri ben dobrayım,açık sözlüyüm diye övünür durur.halbuki dobrayım diyenlerin bir çoğu kalp kırmakta dobradır.

kafana bir silahın namlusu çevrilmişken laa ilahe illallah diyebilmektir açık sözlü olmak.

(bkz: açık sözlük olmak)*

kıskançlık doğurur.. şimdi ben burada açık açık böyle eli ayağı düzgün bir hatun kaldırmak istediğimi söylesem hemen aç gözlü moderatörler "ulan biz o kadar mod olduk mevki yaptık bunun için. şimdi ya kızlar bu herifin vaatlerine cevap verip görüşse?" diye düşünerek hemen silerler entrylerimi.. sebep de uydururlar canım.. format diye bir şey uydurulmuş. her türlü fiil de fortmattaki suçlara uydurulmuş.

işte beyler bayanlar. açık sözlülük etrafta aynı cinsiyetten olduğun kişilerin seni kıskanmasına yol açar..

(bkz: adam ol canımı ye)

fâiline göre patavatsızlık ve netlikarasında gel-git yaşayan eylem.

iyidir, ima kötüdür.
herkes beceremez o ayrı.

boşboğazlıkla pek sık karıştırılandır.

iyidir, ama kötüdür.

kötüdür ama, iyidir.

bir türlü beceremiyorum. söylediklerim en fazla ima olarak kalıyor. belki de bana öyle geliyor?

bağzıları tarafından ısrarla kutsallaştırılan olay.

sevgilim hiç çekinmeden yanımda zart diye osuruyor biliyor musunuz? demek açıksözlülük değildir lan. böle şeyler sölenir mi?

korkakların beceremediği şey. her zaman yapılmamalı ama bazı durumlarda korkmayıp söylemek lazım.

karakter meselesi, doğuştan gelen özelliklerden, sonradan kazanılması güç bir davranış şekli.
kendi çocuklarımdan biliyorum, ne kadar uğraşsanız da kişinin yaratılış sınırlarını aştıramıyorsunuz.
babam biz çocukken özellikle kızlarının kendilerini rahatça ifade edebilmelerini çok önemser, solcu olmadığı halde diyalektik yapabilmemiz için tartışmanın diğer kutbunda hep kendini bırakacak şekilde evde zaman zaman ortaya değişik fikirler atardı. bizde hararetle kendi düşüncelerimizi savunur, babamı korkusuzca saçmalamakla, bilgisizlikle suçlar, ağzımıza geleni ölçüp tartmadan atmosfere salabilme özgürlüğünü kullanırdık.
sonraları okulda da aynı yöntemi takip edince kız kardeşim bazı öğretmenleri tarafından kara listeye alındı, defalarca dersten atıldı falan. ben ondan daha uyanıktım ve babamın dünyasıyla dışarının farklılığını anlamıştım. o nedenle her sözü her insana söylememe konusunda biraz daha başarı gösterdim zannediyorum.
ancak yine de yazarken de kalemi dizginleme güçlüğü yaşadığım vakitler oluyor sözlük.
açık sözlü olmak dışardan bakınca kişiye psikolojik rahatlık veren bir eylem olarak gözükse de genelde sahibinin başını belaya sokan bir yetidir.

sinsi olmaktansa tercih edilendir. ama dokuz köyden kovulma ihtimali olduğu için genelde kullanılmayan bir özellik.

küstahlıkla içiçe gezerler.

açık sözlülük iyidir ancak bazen (her zaman değil) "sözü açmak" onu pat diye söylemekten daha iyidir. bunu da bi düşünmek lazım.

mümkün mertebe incitmemek gerek. muhatabı ve daha önemlisi hakikati incitmemeli. peki kendimizi? kendimizi de incitmemeliyiz elbette ama sıra en son bizim incinmememizde olmalı.

sözlerin de üzerimizde bir hakkı var ise, o hak söylenen sözün "doğru olduğu kadar da faydalı" olmasıdır. kırıp döken söz ne kadar fayda getirir önce onu hesaplamalı.

gırtlak dokuz boğum sözüne bir de bu açıdan bakmak gerek.

herkesin gerçekleştiremediği, gerçekleştirenlerin çoğunun eline yüzüne bulaştırdığı eylemdir. aslında doğru olan fakat beceriksizlikle beraber yanlışa dönen eylemdir.

özellikle kadın kısmısına karşı yanlış bir davranış. ''açık yürekli'' aynı şey mi? sanırım. bu kaybettirir. mesela bir şey söylemek zorundasınız, açık yürekli davranıp söylediniz, alacağınız tepki ''öyle pat diye söylenilir mi?'' olacaktır. ya ne yapacaksın ? dolambaçlı yollar tercih edeceksin. mesela evlenme görüşmesi yapacaksın, kızla görüşüyorsun, açık yüreklilikle kendini ifade edin, açık sözlü davrandın. mesela dedin ki ev isteğine karşılık , ''ben ev alamam param yok'' kaybettin. şöyle diyebilirdin, ''ne istersen her şeyi alırım'' veya '' kredi çeker öderim alırım'' yeşil tik. mesela kızın ''bana nasıl bir hayat sunacaksın?'' sorusuna açık yürekli davranıp, '' valla piyasaya bakıyom, evliliklerde çok sıkıntılar görüyorum. ben elimden geleni yaparım ama Allah bilir.'' x kaybettin. öyle mutluluk garanti belgesini imzalayıp önüne koymadan var mı ? deseydin bir müneccimlik, bir sahtekarlık yapıp, ''seni bir ömür boyu musmutlu yaşatırım, en ufak bir sıkıntı yaşamayız bak bak şu kadar ya bit kadar sorun olmayacak.'' olumlu. kendileri bu gibi hasletlerin yabancısı olduğundan, yani öyle açık yüreklilik sözlülük filanın, yadırgarlar. doğru bulmazlar. bastın mı yalanı mest edersin.

he ben mi? yaptım. dedim. davrandım. canım yandı. onulmaz sızılara gark oldum. tersini yapar mıyım ? yani pespembe tablo yalanlı süslü ? hayır. e eski hatalarıma mı düşeceğim ? yine hayır. sadece anlayabilecek, açık sözlülüğe, açık yürekliliğe karşılık verebilecek birisi, açık yürekliliğimi aleyhime kullanmayacak birisine rastlarsam ancak. bilemiyorum tabi.

anlayabilecek insanlara karşı açık sözlü olmak, vandallarla üstü kapalı dalga geçmek ve aşırı alıngan tiplerin hassasiyetine saygı duyup nezaket göstermek şeklinde hayata geçirmeye çalıştığım vasıf.

şu aralar içinde bulunduğum imtihan.
insan neden açık sözlü olur? yanlış , yanlış olarak kalmasın. adalet tesis edilsin. doğruya bir adım yaklaşmış olalım diye.ancak ekseriyetle insanlar yanlışına yanlış denilince haksız bile olsalar kabul etmeyip kendilerini savunma ihtiyacı hissederler. kibir, bu yola sevk eder. açık sözlü insanlar ya ikna yoluna başvurur ya da doğruyu dile getirmekten çekinir olurlar. hal böyle olunca da ortamlarda doğruyu dillendirecek pek babayiğit görülmez.
çözüm bence insanların enaniyetlerini törpülemek çok çetrefilli yol olduğundan, açık sözlü insanların doğruyu ipek mendillere sararak sunmasıdır. ve bu husus, toplumun düzelmesi adına çok hayatidir.

nadir bulunan özelliklerden.
şöyle açık açık yanlışımızı doğrumuzu söyleyen, bize çekidüzen veren kaç insan kaldı sahi?

aşırı dozda sinirlenince ne yazık ki yaptığım şey. öfkeli anımda susmayı öğreniyorum ama yavaş yavaş. yoksa sözlerimle bir kalbi talan edip parçalama özelliğim var malesef. ne dediğimi bilmiyorum çünkü sinirlendiğim an.

bence en güzeli. karşıdaki insanı yaralamak yahut alt etmek için yapılmıyorsa tabi.
birine gerçekleri söylemek yalanlarla ya da bahanelerle uyutmaktan çok daha iyi.

bir türlü beceremiyorum. misal, sözlükte yapsam bunu, herhalde hesabım kapatılır. öyle küfür, hakaret vs. değil, dilim birazcık sivri.

hayat kurtarır.

zeka da aynı oranda açık olmalıdır.
aksi halde dilin sivrilen ucu mahsulü olduğu kelleyi götürebilir.

(bkz: dan dan) bir üslupla birleşirse etrafta eş dost bırakmaz. yok peygamber gibi hem yumuşak hem açık sözlü olunabiliyorsa lütfen bizlere seminer versin böyle kardeşler.

şimdilerde, ukalalık, nadanlık, kabalık, patavatsızlık ve saygısızlık gibi şeylerle karıştırılan hödö.

bir de bomboş aşırı öz güvenle beraber olunca böyle tam ağza kürekle vurmalık.

bin düşün bir söyle diyen atalar sözüne itibar edildikten sonra geriye kalanın söylenmesi halidir. buyaşam şekli haline getirilir ise, ne şiş yanar ne de kebap.

edit: bu kadar atasözü kullanıyor olmamın sebebi şu an yanımda bulunan 5 ihtiyar olabilir.

iyidir hoştur da incecik çizgide gider gelir. ayrıca her doğru her yerde söylenmez. üslub, ortam ve muhatabın ruh hali dikkate alınmalıdır.

patavatsızın sığındığı.

(bkz: zor)

ınsanlara saygida eşik atlamistir bu ozellige sahip insanlar.
oyun yok,fırıldak yok, dolambaç yok.
tertemiz tek kıvrımlı beyin..