a

türk abecesinin ve fenike abecesinden türetilmiş aşağı yukarı bütün abecelerin ilk harfi.
A harfinin hem biçimi (A/a) hem de alfabenin başındaki yeri Latin abecesinden alınmıştır.

Bir ümit yaşar Oğuzcan şiiri.

Senin aydınlığın yetişir bana
Güneşi istemiyorum
Yıldızları istemiyorum
Açma perdeleri
Ben bu karanlığı seviyorum
Bu yalnızlığı bu geceleri

Karanlıklar benim için yaratıldı A
Aydınlıklar senin için
Sen olmasan B'ler C'ler D'ler olmazdı
Ben olmazdım
Bu mavi gökyüzü
Bu yeşil denizler olmazdı

Z'ye kadar yürüdüm bir akşam
Allı morlu ağaçlar gördüm
Akça pakça kadınlar gördüm
Yine seni unutamadım A

Senin aydınlığın yetişir bana
Yum gözlerini üç kadar say
Bütün B'leri C'leri A
Bütün akları kara yapacağım

“a” ütüye benzeyen harf. Tersini iddia eden son ütücüdür.

Alfabede bulunan ilk harf. Ama benim en çok sevdiğim harflerden biri. Bir de m harfini çok severim. Hatta ilk çocuğumun ismini Muhammed Abdulbaki koymak istiyorum. Siz anlayın işte ne kadar çok seviyorum.

Özdemir Asaf'ın lavinya'sı, attilâ İlhan'ın, pia'sı, asaf hâlet'in mariyya'sı, sezai karakoç'un monna rosa'sı, lâle müldür'ün destina'sı ve ülkü tamer'in de lucia'sıdır.
tamer, bir yabancı bitiş sesiyle aşkın yerli ilk sesi arasında bir bağlantı kurmak ister ya işte öyle bir şeydir "a" harfinin gücü, hissi ve temsili kolayına silinmez fikirlerden.

(ha.) osmanlı alfabesinin ilk harfi olan elif ile yirmi birinci harfi olan ayın harfleri, türk alfabesindeki a veya â işaretleriyle karşılanır.
(osm.) 'â'. *

cümlenin başında veya sonunda yer alarak, ses tonuna göre şaşkınlık, kızgınlık, öfke, hiddet, üzüntü, teşvik, takdir gibi hisleri ifade eder. [ünl.]
kurulalı neler çekmiş/yalan dünyaya sorsan a-Âşık ömer

hitab edilen kişinin adının, sıfatının, ünvanının önüne getirildiğinde ifadeye kuvvet katar:
a sersem! neden geciktin?

cümle sonunda, yapılan fiilin tabiîliğini belirtir:
güzeldir, giyer'a!

dilek-şart kipinin teklik ve çokluk ikinci şahıslarından sonra geldiğinde fiilin dilek anlamını emir derecesinde kuvvetlendirir:
tutsan a!
silsen e!

yahu, hey.
dur a derviş, dur a haber sorayım-üsküdarî
*

(a.f.n.) 1. kelimenin sonuna gelen ve ey! mânâsını veren bir nida edatıdır cana (ey can); zâhidâ (ey zâhid) gibi. 2. sesli ile biten has isimlerin sonuna gelirse a harfi yâ şeklini alır nâbiyâ (ey nâbi); bâkiyâ (ey baki)., gibi. 3. iki aynı veya iki ayrı kelime arasına sıkışarak sözün mânâsını kuvvetlendirir rengârenk; lebâleb; gûnâgûn.. gibi. (osm.) *

ünlem şaşma, hatırlama, sevinme, acıma, üzülme, kızma vb. duyguların anlatımına güç kazandıran söz
"a, ne güzel!" "a, sen burada mıydın?"