Bir vazgeçiş olarak insanlardan umudunu kesmek

insani duygularından arınarak sosyal ortama karışma konusunda tereddüt etmeyen insanlarla aynı atmosfer hatta aynı çatı altında kalmanın sebep olduğu bir çeşit komplikasyon.

"Hiçbir yararı olmayacağını bile bile insan kalmanın çok önemli olduğunu düşünüyorsan, onları yendin demektir."

tutunamayanlar’da: “kollarımı açıp tüm insanlığı kucaklıyorum.” diyen oğuz atay tehlikeli oyunlar’da “bütün insanlığı kucaklamak isterken neredeyse bu dünyanın altında eziliyordum.” diyerek umudunu kesmişti insanlardan.

Sanıyorum ki bu, hayatın en yorucu vazgeçişidir.