bir şeylerin ayırdına varıldığı yahut bir şeylerin yaşanıp bittiği bir noktada edinilen hayal kırıklığının bir daha asla toparlanamayacağını fark etmenin yaşattığı mutsuzluk halinin getirisi.
Eskiden yaşansa dokuz köyü ateşe vereceğin şeylere zamanla kibrit bile yakmıyorsun. Tahammül etmeyi ve şaşırmamayı öğreniyorsun. Artık hiçbir şeye şaşırmadığını fark ettiğin gün büyüdüğünü de fark etmiş oluyorsun aslında. *
halen bir köyü ateşe verebilirim gerçi ama şaşırdığımdan değil, tabiatım böyle. *
eskisi gibi olamamak
hiç bir şey kaldığı yerden devam etmez. devam ettiğini düşündüğümüz şey , artık başka bir iklimin , farklı bir duygunun ,ayrı bir dünyanın parçasıdır. sonunda soru bile bellidir. neden eskisi gibi olamıyoruz.? -- ibrahim tenekeci--
Yaptığımız hataların sonuçlarını hazmedemeyip ya da mevcut potansiyelin beğenilmemesinden dolayı geçmişe özlem romantizmi. Tembelliğimizin tuttuğu zaman söylenen. Bir ileri sahfasında da bu an için eskisi gibi olamamaktan bahsedeceğiz.
garip hezeyan.
eski gibi olmakla kastedilen o zaman yaşayan kendini mi özlemektir yoksa o günlere özlem duymak mıdır? bu paradoksal garabetin en büyük hezimeti yine de yaşamaya çalışmak olur.
“yaşamak bizimçün dokunaklı bir şarkı değil ki.“
eski gibi olmakla kastedilen o zaman yaşayan kendini mi özlemektir yoksa o günlere özlem duymak mıdır? bu paradoksal garabetin en büyük hezimeti yine de yaşamaya çalışmak olur.
“yaşamak bizimçün dokunaklı bir şarkı değil ki.“
Ağır bir durumdur. Biri sana içten gelse bile hiçbir samimiyete inanmıyorsun artık. İnanmak istemediğinden değil, içinden gelmiyor.