kendi kendine konuşmak

Kimi zaman deliriyor muyum acaba diye kendimi sorguladığım sonunda bu duruma geldiysen tamamdır diye teselli ettiğim olay.

bir nevi terapidir. Eskiden yürürken bilinçsizce yaptığım konuşmalardır. Evin kapısına nasıl geldiğimi bir türlü anlamadığım mesafelerin katili bir tür uyuşturucu olabilir.

Kabullenmek istemediğim şeyleri kendi kendime konuşarak kızarak tartışarak kabul etmemdir sonunda.

Herkesin hayatında bir dönem popüler Olan ve daha sonra sıkıcılaşan durum. Yine de insan kendiyle konuşmayı hiç bırakmıyor.

Son zamanlarda edindirildiğim aktivitedir.

Mor ve ötesi'nin bir derdim var şarkısı ile başlayıp sıkıntı, dert ya da konuşmak ihtiyacı hissedip kendimle yaptığım eylemdir. insanla oturup konuşsan şeyi hıı, evet olur öyle arada vs diye geçiştirilir çoğunlukla ve insana dert anlatmakta zordur. oysa canım kendimle konuşunca öyle mi oluyor? halden anlayan canım beni samimi duygular ah ne hoş muhabbet oluyor. tabi bi başkası görünce delirdin mi kendi kendinle mi konuşuyorsun şeklinde salakça tepkilere maruz kalmamaya mahal vermemek lazım.

ilginç bir tespit var kendi kendilerine konuşan insanlarla ilgili,
"kendi kendine konuşma ruh sağlığının bozuk olduğu anlamına değil kişinin daha zeki, kendi duygu ve düşüncelerini daha iyi organize edebilen, kendini motive eden bir birey olduğu anlamına geliyor"muş. gurur duydum kendimle. *

git

şu pandemi günlerinde giderek geliştirdiğimi düşündüğüm beceri. bir dublaj sanatçısı kadar iyi tonluyorum iç sesimi, ertuğrul imer kadar olmasa da efektte de fena sayılmam.

kimseye anlatamadığımda yapmak mecburiyetinde kaldığım şey.

kafamda çok farklı şeyler dönüyor gerçekten, geçen fark ettim bilgisayar başında iş yaptığım sırada cevap vermeden sırf bu çekişmemi izleyen bir güruh oluştu etrafımda..

(bkz: beni sizler delirttiniz)