iki kişi arasındaki sevginin en güzel geçiş şeklidir.
pandemi sürecinde en çok özlediğim şey. ne anneme ne de diğer sevdiklerime sarılamıyorum. benim gibi samimiyeti sarılma şekline göre belirleyen biri pandemide bundan uzak durmanın hayal kırıklığıyla uyuyup uyanıyor her gün.
sarılmak
Ruha şifadır.
Sevgiyi hissettirmenin en guzel yolu, sarinilan sevilense. Ki sevmedigim birine neden sarilayim bilmem. Sarilmanin bas sarti zaten sevmek. Ozlemin eyleme dokulen hali ayrica. Opmek bile bu kadar doyurucu degil.
fiziksel mesafeye dikkat çekilen şu günlerde, alternatifi olabilecek bir eylem bulunamayandır. sevdiklerine sarılmayı seven bünyelerde, sevdiği biriyle karşılaşınca eli kolu nereye koyacağını bilememekle sonuçlanır.
dilin bi mantığı gerçekten olsa adı sarışmak olabilirdi bence.
bir çeşit sosyal aktivite.
bir çeşit sosyal aktivite.
eskiden her yerde idi ama şimdi bazı köylerde bayram namazlarından sonra devam eden olağanüstü bir din kardeşliğini simgeleyen hareket.
1+1= 1
Böyledir harbi sarılmalar. Bir insan bir sözüyle de sarılabilir, bir bakışıyla da, bir mesajıyla veya bir gülüşüyle de.
Böyledir harbi sarılmalar. Bir insan bir sözüyle de sarılabilir, bir bakışıyla da, bir mesajıyla veya bir gülüşüyle de.

güçlendirici, bazen çok ciddi ihtiyaç duyulan bir eylem derim ben. serkan karaismailoğlu daha güzel açıklamış ama.
Ekmek gibi, su gibi, uyku gibi ihtiyaçtır. Zaten buradan ötesini tarif edemiyor kelimelerle biçimlendiremiyoruz.