yazarların gitmek istediği ülkeler

yok.

hiçbir şeye hevesim yok çünkü, imkan heves oryantasyonum bozuk.

(bkz: what can i do sometimes)

İki gündür bakıp bakıp beni hüzünlendiren bir başlık.
Bundan tam 3 yıl önce kafamdaki nevi şahsına münhasır "otostopla medeniyet turunun" ilk adımı ve fragmanı olabilecek bir iran gezisi için uçak bileti bakarken paketlenmem ve yurtdışına çıkış yasağı yememle rafa kalkan bir çocukluk hayalim vardı.
İranın mistik şehirlerinden başlayıp sırasıyla afganistan pakistan hindistan oradan geri dönüp bağdat şam lübnan filistin ürdün ardından mısır libya cezayir tunus fas ve feribotla endülüs sonrasında porketiz italya yunanistan ve edirneden yurda dönüş.
Üniversite hayatında 350 liralık bursla tüm türkiyeyi karış karış gezen benim için Fazla güzel ama gerçekçi bir hayaldi. Taa ki.... neyse.
Hayallerin bazen sen "tam işte şimdi yapıcam" dediğin anda titanik misali suya gömülebiliyor. Yine de hala ümitvarım. Bir gün yapacağıma inanıyorum ama önce hukuki sonra da maddi engelleri aşabilmem lazım.
Amin.

tekrar Pakistan'a ama ilk önce Filistin'e. Tekrar fas'a ama ondan önce Lübnan'a. Sonra Endülüs, sonra belki güney Afrika'ya.

Yok. Çünkü gidemeyeceğimi biliyorum.

say say bitmedi, dünyayı işte..

kesinlikle osmanlı.

benzer bir şeye yazmıştım sanki ama güncellenmiş kafamla bir daha:

fas
endülüs
s. arabistan
sibirya
iskoçya
herhangi tropik biraz uzaklarda bir ada.
arjantin
peru
hindistan

Listede neler kalmış bir bakalım, *

-finlandiya
-japonya
-kudüs, filistin
-bosna hersek
-avusturya
-hindistan
-azerbaycan
-iran

Bi de londra'da uzun uzun gezmek istiyorum.

türkiye. bu ne kardeşim kendi ülkemizi gezemiyoruz. önce burayı halledelim gerisine bakarız.