Yemin töreni sonrası asker aile buluşması

bizimkiler gelmişlerdi. sonrasında verilen iki günlük izin ilaç gibi gelmişti. annem halen ara ara bulgur yemeği olduğunda ne güzel bulgur dağıtmışlardı der. harbi askerlerin yemekleri yapmasına rağmen güzel yemek yapan nadir yerlerden biri olabilir etimesgut zırhlı bilikler.

Titrerler heybetinden mavi gökler, şu yerler.
bize şanlı, kahraman zırhlı birlikler derler.

şahsen yaşayamadığım buluşma, annem örtülü olduğu için kışlaya alın... şaka lan şaka o kadar yol çekilmez deyip gelmediler.
tabii ben gurbette o kadar insanı ailesiyle kucaklaşırken görünce gözlerimden 2 damla yaş... yine şaka, umrum olmadı, gittim kantinden bulvar gazetesi ve sıcak pepsi kola alıp içtim.

bizimkilere göztepe atkısı açtırmıştım tribünde öyle bulabildim yerlerini.

annem beni tanımasa ben çok üzülürdüm. tam bir pelinsu gibi hissettim okurken.

üzdünüz.

Rahmetli peder geldi. Direkt sarıldı falan. Klasik baba şeklinden çıkış vay duygulu anlar tabii bozmamak olmaz.
-baba çok açım direkt çarşıya donerciyeee kacalim.
- ulan yarmaaaa (ağlamaklı gulus) rahmetle .

Yüzbaşı net emir verdi, aileniz gelip size dokunmadan esas duruşu bozmayacaksınız. Tamam mı tamam. Hepi topu yüz kişiydik zaten. Tören bitti, hepimiz esas duruştayız, aileler meydana girdi, herkes kendi çocuğunu buluyor, sarılıyor ve asker esas duruşu bozuyor. Ben esas duruşta bekliyorum. Annem, babam ve dayım... Ulan aklıma geldikçe gülerim, önümden geçip gidiyorlar, bir sağa bir sola... Bir tek ben kaldım. Gözümün önünde sağa sola bakıyorlar, en sonunda dayanamayıp esas duruşu bozdum, yanlarına gittim, annem "herkes aynı nasıl tanıyayım" diyor. Ulan tanıyan nasıl tanıdı?