bid´at. (البدعة ): dinde, genellikle hz. peygamber´in -sallelâhu aleyhi ve sellem-zamanından sonra ortaya çıkan ve dini bir dayanağı bulunmayan, dinin özüne yanikısaca sünnete aykırı olan şey vebuna, inatla değil de bir çeşit şüphe ile, te´vil ile inanmak. bid‘at, her zaman değil, durumuna göre râvînin adâlet vasfına yönelik cerh noktalarından biri kabul edilir. bkz.el-metâ‘inu´l-aşere.
i.e:
el-bida‘ tahdîduhâ ve mavkıfu´l-islâm minhâ, dr. izzet ali atıyye,kahire-1973, mtb. el-medenî, 554 s.
el-bâis ‘alâ inkâri´l-bida‘ ve´l-havâdis, ebû ãşâme, mısır,1978.
ikâmetu´l-hucce ‘alâ enne´l-iksâr fi´t-ta‘abbud leyse bi-bid‘a, abdulhay el-leknevî,haleb-1386/1966 (türkçesi: dünden bugüne ibadetlerde bid‘at, trc. harun ünal, istanbul-1984, 199 s.).
islâm düşüncesînde ehl-i sünnet ehl-î bîdat adlandırmaları, prof. dr. mevlütözler, erzurum-2001, ekev yayınyarı, 122 s.
el-i‘tîsâm , eş-ãşâtıbî ebû ishak ibrahîm b. mûsâ, mısr, 2 c.
kavram ve mahiyet olarak sünnet ve bid‘at, ali çelik, istanbul-1997, beyan yayınları,176 s.
kitâbu´t-tenbîh ve´r-redd‘alâ ehli´l-ehvâ´ ve´l-bida‘, el-malatî, neşr: s. dedering,leipzig-1936. *
devamını gör...