36 lık filmi bitmesin diye her mekanda maksimum 2 fotoğraf çektiren nesil'in* hüznüdür.
yok öyle bir sen gir fotoğrafa bir ben gireyim olayı.. biz çöp çekerdik. kısa çöpü çeken fotoğrafı çekerdi, hey gidi.

(bkz: dış kapının mandalı)

gündelik hayatta karşılaşılabilecek en talihsiz olaylardan biridir. fotoğrafı en iyi kim çekiyorsa, o dışarıda kalır. sonra onla da bir poz olsun denir. diğer güzelim kareler yerine kendi çıktığı kadrajı yamuk, bazen bulanık, ışığı patlamış falan olur. mağdur kişidir.

sevdiğim durum. özellikle çekmeye talip olurum, çünkü fotoğrafta olmayı sevmiyorum.

insanı anksiyete krizine sokabilecek bir şey bence o karede bulunmak. özellikle de 50 yaş üstü dul bir halanız varsa ve çekilen her fotoğrafı tüm sosyal medyalarda çılgınlar gibi yayınlıyorsa.

o yüzden bazen şükretmesi gereken kişidir. birinci derece haricindeki tüm akrabalarımla ilişkimi kesmeden önce hevesle yaptığım işti bu arada.

ya telefonu en iyisidir yada fotojenik değildir.

o kişi değilim ama şu kişiyim: bütün ailenin ileride çocuklarla bakarken yüzlerde tebessüm oluşturacak habersiz anlarını çeken kişi. bir süre sonra fotoğraflara bakarken herkes geçmişte çok mutlu anlar yaşamış oluyor. ve o ailenin içinde geçmişi olmayan biri oluyor...

aslında üzücü bir durum. dedemin vefatından sonra annemi en çok üzen şeylerden biri de bu oldu. mezuniyet fotoğraflarımda yada herhangi bir günde çektiğimiz fotoğraflarda anneannem, annem, ben ve dedemin bir arada olduğu tek bir kare var sadece diğerleri hep biraz eksik.

en güzeli, kafa olarak rahatsın.

sülale kalabalıktır. google ört'ten çektirmek gerek böyle durumlarda.

sülalede en az fotoğrafı bulunan kişi olur aynı zamanda.

sol en altaki çeltikle gruba dahil olabilirsin.