çaresizlikten de kötü duygu.
küçülür küçülür küçülür insan.

(bkz: bağlandı yollarım kaldım çaresiz)

çoğu zaman kimsenin algılayıp da anlayamayacağı bir intiharla sonuçlanır.

insanın kendini labirente sokması gibidir. bir 'o' misali dönüp dolaşıp aynı yere gelmenin acısı, çıkış yokluğunun soktuğu karanlıkla birleşir. belki de bir 'c'dir ama duygular aradaki boşluğu görmeni engeller, normal halde mucize sayılacak bir görünmez yolla devam ettirir. kışın hiç bahara dönüşmemesi gibi. elindeki son ekmeği yemek, ayrılırken son sözü duymak, gözünün içine bakarak can verene engel olamamaktır. bazen de imanın en zayıf halini yaşayıp zulme karşı gelememek, cevapların varken konuşamamak, kader boşluğunda umutlarını tüketmektir. en güçlüyü bile ağlatabilecek kuvvet, nefis terbiyesinin başlangıç noktasıdır. mevlaya dönüş ya da yoldan çıkıştır. gerçek çaresizlikten daha zordur. çünkü çaresizliğin üst üste yaşanması sonucu katlanarak duyguya dönüşür.

yer bitirir, akla geldikçe baştan aşağı sıcak sular dökülür, aranır aranır çare bulunamaz.

(bkz: yukarı tükürsen bıyık aşağı tükürsen sakal)

Allah'a yöneltir.

bana yazmış ahmet reis dedirtir:
(bkz: olmasaydı sonumuz böyle)
(bkz: nerden bileceksiniz)
(bkz: kafama sıkar giderim)

kimi zaman Allah'a isyan ettirir.

hiç ummadığınız bi anda aldığınız bi haberle toprağa gömülen duygudur...

kardeşlerim!

ümitvar olun...

duayı asla bırakmayın...

Allah sizi zor durumda bırakmaz...

talak suresi 2-3 de cenabı hakk "kim Allaha karşı takvalı olursa Allah ona bir çıkış yolu ihsan eder ve onu ummadığı bir yerden rızıklandırır" buyuruyor...

siz takva ehli olmaya çalışın...

Allah size kapılar açacaktır...

dediğimi unutmayın...

her şey, alacağınız bir habere bakar...

bir de bakmışsınız ki düzlüktesiniz...

Allahın izniyle...

tamam...

allah var problem yok...

hani olurya vücdunda, elinde, yüzüne felan ellersin, bakarsın his yok, hissetmezsin... o anda çok ilginç duygular hissedersin ya öyle bir şey.