başıma gelmişliği vardır. sene 2014 sömestr sonrası urfa’dan istanbul’a geliyorum uçakta yanımda bi’ ponçik dede bi’ tane de delikanlı oturuyor.
dede delikanlının kulaklığına ayar olmuş halde. neyse uçaktan iniyoruz valizleri bekliyor herkes dede usulca yanıma süzülüyor, içimden “ al işte kleopatra yaşlıları mıknatıs gibi çekme özelliğin yine devrede” diyorum kendime.
dede bana soruyor “ kızım ne okuyorsun?” diye, “hukuk” diyorum. “ooo meslektaşız” diyor. o an bir niyet okuma yapıyorum ( kendimi sonra çok kınadım ) ve kendi kendime diyorum ki “ulan bu yaşlılar da ‘demek böyle demek şöyle’ diye benzerlik bulmaya ne meraklılar, herhalde uzay mühendisliği okuyorum desem nasa’dan emekliyim falan diyecek” diye bir değerlendirme yapıyorum.
amca eski ağır ceza reisi çıkmasın mı.
“kızım sen bi derdin olursa beni ara ben senin derdini çözerim” demesin mi... hatta dur seni bizimkilerden biriyle tanıştırayım diyip telefonunu aldı bi iki tuşa bastı elime tutuşturdu.
ne bileyim ben yargıtay 12. hukuk dairesi üyesi olduğunu... adam tesadüf eseri çok yakın bir arkadaşımın uzak akrabası çıktı ki kendisini de gıyabi olarak tanıyordum, anca öyle ikna oldum dedenin benimle dalga geçmediğine.
düşünüyorum yargıtay üyesiyle telefonda ne konuşsam diye... Allah’tan adam anlayışlı biri çıktı da olayı toparladı. size tavsiyem ahizeyi zorla kulağınıza dayadıkları o 2 saniyede hangi sıfatla hitap edeceğinize karar verin gerisi geliyor..