dun sabahtan beri calisiyorum. daha iki saat isim kaldi. yoruldum ama bu isi bitirmem lazim

bu gece uykumda cok konusmusum.galiba oda arkadaslarim benden korkmus.sirf onlari daha fazla korkutmamak icin kendimi odadan disari attim.eminim su an da beni uyur gezer saniyorlardir.allahim bu insanlar nasil bu kadar paranoyak olmus diye sormadan edemiyorum.ayrica benden korkmalarina hic gerek yok.bir bilseler ben de kabuslarimda hep onlarla bogusuyorum.ama boylesi benim de isime geliyor galiba.biraz korkmalarinda fayda goruyorum.

bundan yıllar öncesi duvarlara graffiti yapan bir grubun içinde yer alıyordum. belediyenin bize para verip boyattığı duvarlar oluyordu. iyi para alıyorduk ama.

amfide hoca ders anlatıyor ben ise sözlükteyim. yok glikoliz sentetazmış bilmem neymiş dersin ortasında birden çıkıp yeteeer duymak istemiyorum diye bağıracağım günü bekliyorum,gözlerim kapalı .

her hafta maça gittikten sonra yada izledikten sonra bir daha maça gidersem diye küfür ediyor, ulan şu soğukta ne maçı diyorum ama yine de her hafta maça gidiyorum.

halimden yalnız üşüyenler anlar. evet net.

sabah uyuyakalmış numarası yaptım hemde kendime. erkenden uyandım kalkmam lazım aslında uykum açıldı sayılır ama soğuk diye çıkasım yok. baya bir mücadele verdim kendimle ve zorla uyudum gitmemek için. bütün kış böyle olamayacağına göre bir an önce alışmam lazım erkenden kalkmaya.

işe gitmek için sabahları uyandığımda yatakta kısa bir süre oturup mal mal halıya bakıyorum. acaba benim gibi başka insanlar da var mı?

djarum black herşey dün onu görmemle başladı.o simsiyah incecik karizmatik duruşunu görmem onu kendime yakın hissetmem için yetti de arttı bile.ya kokusu bi tütün nasıl böyle güzel kokabilirdi.arkadaşım içerken benim gibi sigara düşmanı biri için fazlaca cezbediciydi.hiç direnmedim içmeliydim bu mereti.doğum günüm şerefine masum bir kaçamaktan birşey çıkmazdı.derken arkadaşım ikram etti etmesine de bir taraftan da rezil olmamdan korktu.hehehe biz kaçın kurasıyız dedim ve yaktım bi tane.*yılların tiryakisi gibi keyifle tüttürdüm. evet sigara içtim belki de sigaraya başladım bilmiyorum adını tam koyamadım henüz.üstelik paket de aldım attım çantama.umarım keyfekeder zamanlar dışında tenezzül etmem. *

sanırım dün bi arkadaşımı sigara ile yakinen tanıştırdım. mutsuz muyum hayır. herkesin bi kötü alışkanlığı yok mu sanki!*

edit: bir itiraf yaptım burnumdan getirdiniz! zorla kimsenin ağzına sigara sokmadım! beynini de yıkamadım zorla!

çalışmak hayatın olmazsa olmazlarından. bunu biliyorum. ama bir üstadın tarifiyle çalışmak eğer :
"kendi seçmediğin bir yerde , kendi seçmediğin bir zamanda , kendi seçmediğin bir işte , kendi seçmediğin bir süratte , kendi seçmediğin insanlarla muhakkak bir amirin gözetimi altında direktif alarak , bütün o çocukça ceza ve ödül sistemleri ile ruhunu , bedenini ve aklini meşgul etmek..." halini aldıysa burada durup düşünmek lazım değil mi?
sanırım sırt ağrılarımın sebebi bu. çalışmak denen o kutsal eylem bize eziklik duygusunu yaşatmamalı. alın teri kutsaldır ama kuralları altında ezildiğimiz bir çalışmak tablosu kutsal olamaz. böyle düşünüyorum. üstelik herkesçe çok kolay görülen bir mesleğim olmasına rağmen böyle düşünüyorum. etrafımda farklı çalışma alanlarında ömrünü harcayan insanlara ise akıl sır erdiremiyorum. çalışma saatlerinin dışına asla çıkamayan, kuralların dışına asla çıkamayan, kişisel düşüncelerini hiç bir zaman uygulamaya dökemeyen bir çalışan... kölelik böyle bir şey değil miydi?
insanlara gece gördüğü rüyayı düşünecek zaman bırakmayan çalışma hayatları görüyorum etrafımda. kurallar altında ezilen milyonlarcası.
bin çalışan bir yiyen fotoğrafları dolu bütün iş yerleri. çalışma hayatının "aldığın maaşın hakkını vermelisin" şeklindeki kazanımı artık müşteri bulamıyor. "çalıştığın kadar kazanmalısın"la çalışıyor vicdanlar artık. sistemler ne zaman değişti böyle biz fark etmedik.
itiraf ediyorum; kendim başta olmak üzere çok çalışan herkese acıyorum.

hayatımın en büyük kazıklarından birini atan insan simdi dönüp üzgünüm, mutsuzum dedi diye öfkem geçmedi ama üzüldüm.
üzülüyorum.
salağım ben ya.
harbi salağım.

itirafımdır..
bugün çok üzüldüğüm bir kaç olay yaşadım. ama bir tanesi ciddi ibretlikti. şöyle ki eski bi abimi görmeye gittim. kendisinin iyi bir mertebesi vardır ama iş bulma konusunda insanlara yardım ettiğini ne bileyim elinin kolunun uzun olduğunu bilmiyordum ki çok sevindim böyle birisi olmasına. çünkü yanına 40lı yaşlarda biri geldi. işsizmiş iş arıyormuş. çok çaresiz görünüyordu zaten. adamın şirketi varmış batmış. sonra da çalışanlarının hakkı üzerinde kalmasın diye tazminatlarını ödemek adına neyi var neyi yok satmış. ev araba her şeyini. borçlanmış bir o kadarda.

sonrasında eşi kanser olmuş. ciddiymiş durumu da. ama bağkur borçları yüzünden ciddi sıkıntı çıkıyormuş hastahanede. iki çocuğu varmış küçük. evleri kiraymış. hanım hasta. abinin işi yok.. bu nasıl büyük çaresizliktir. ürperdim cidden. tanıdık olan abi yardımcı olmaya çalıştı iş bulmasına elh. içimize bi su serpildi ama, yine de bu imtihan karşısında dizlerimin bağı çözüldü be cogitom.

hayır aslında hep duyduğumuz şeyler ama kişi karşında olunca ve yüzünde o çaresizliğin izlerini görünce çok daha fena oluyormuş. mevlam yardım edicisi olsun inşallah. onun ve dahi hepimizin..

ve yine itirafımdır ki cogitom;
bu gün kötü haber günümdü. bi tayin mevzuu vardı reddedilmiş. bi iş mevzuu vardı dini bi kaç olaydan dolayı bir de bana suçlu muamelesi yapmaya çalışılarak ayrılındı.
yağmur şakır şakır yağarkene yanlış indiren minübüsçü yüzüden 1 buçuk kilometre yürümek zorunda kaldım. üstüne bir de yeni aldığım botlarımın fermuarı bozuldu o yolda.

ölüm haberimi alırsanız bi fatiha okuyuverin, bi hatim yapın beyler.. yalnız bırakman beni *

sözlük, bu gün acaip trollük yapasım var sözlükte. zira troll olduğumu düşünenler yok değil. yalancı çıkmasınlar *

gözlerim şişene kadar ağlayabilme yeteneğim varken çenem yorulana kadar gülebilme yeteneğimin olmaması da benim imtihanım işte.

bugün ilk defa değerli olduğumu hissettim.
bu kadar yani. itirafı duygusala bağlamayacağım.

itirafimdir.oda arkadaslarimdan ozellikle birine dehset sinir oluyorum.hatta ruyamda oldurecegim kisi de oydu.aslinda gercekte de kendisine sovmemek icin kendimi zor tutuyorum.aslinda niye tutuyorsam kendimi.biktim artik karsimdakiler kirilmasin diye uysali oynamaktan.iyisi mi siz bana bi kasik su verin de ben odada bi katliam yaratayim.

arapça lisan sınavı için full hareke çalıştım ama ger gör ki bu zevatlar soruları bile harekesiz hazırlamışlar. hiç çalışmasaymışım da olurmuş. ağızlarını kırdıklarım

itirafimdir.
itiraf etmeden duramaz oldum.

bazen nasıl davranacağımı kestiremiyorum kendimden korkmaya başladım olmadık bir yerde olmadık bir şey söylemekten çok korkuyorum ...

hazır başlığı boş bulmuşken süper bi itiraf yapayım dedim ama olmadı.

her itiraf dendiğinde ortaokulda eteğimi kıvırdığımı itiraf etmek istiyorum. nası bi vicdan azabıyla katladıysan o pilelu gri eteği, oldukça etkilemiş. halbuki nöbetçiyken gıcık olunan öğretmenlerin çayına setin üzerindeki kirli elbezini sokmak daha itiraflik bisey bence.

bu da inception oldu, itiraf içinde itiraf.

woo hoo

seviyorum merkez, tamam.

layık değilimm...