ya sözlük bi karar aldım ücretli öğretmenlik çıkarsa gitmeyeceğim. oturup eşşek gibi ders çalışacağım. çok gelgitler yaşadım. çalışmakla çalışmamak arasında ama en son bunu düşündüm. bir yıl baba parası yiyim sonra atanınca ben veririm onlara ya di mi ama?

yaaaa şimdi ben çalışıyorum ama sevdiğim ve istediğim bir iş değil. * * idealist bir yapıya sahip olmamdan mütevellit yüksek lisans okumak istiyorum ama -osym sağolsun- sınav ingilizlerin bile konuşmadığı bir dili barındırdığından bir türlü cesaret edip de giremedim sınava.
maksat eğitim diyerek şu aralar para biriktirme hevesleriyle bedava bulduğum her eğitime gidiyorum.
dua edin bana cogito ahalisi *
*

geçen bim de asüs marka laptop satılıyordu bizim de evdeki masaüstü iyice külüstürleşmişti, ben de anam candy crush ını rahat oynasın abim okeye kolay dönsün diye gittim aldım. masaüstünü de eniştebeye verdim. aradan 2 gün geçti ki okuldan bi hoca "hocam 6c ye bilgisayar lazım aklında bulunsun" dedi. vay anam verilen mal geri alınmaz üstüne üstlük yüz eyip Allahın eniştesinden hiç istenmez. işte o bana evlat acısı gibi koydu, enişteden de nefret ediyorum ulan acıklı bakan gözlerimden de mi bi rahatsızlığımın olduğunu sezmedin dış mandal! .

sanırım hayatımda taş çatlasa 3 kere dişçiye gittim ve bunlardan biri okuldan kaçtığımda devamsızlık yüzünden rapor almak amacıyla gerçekleşti.

çok canım sıkılıyor çok. bir türlü şu iş olaylarını yoluna koyamıyorum kafamda bir sürü şey var ama hepsi belirsiz. hastaneyle görüşme ayarladım ama banka mı olsun diyorum şu yds 70 olmazsa yüksek için istediğim enstitüye giremiyorum. bir tarafımda girişimci olayım diyor kosgebe proje çizmem lazım ne yapayım bilmiyorum acaba fikrim onaylanıp o parayı verirler mi ayrıca verdiler ben rahat insanım ortağım olacak arkadaşım benden rahat batırma potansiyelimiz çok yüksek . tercihlerin hepside birbirinden alakasız len insanın iş hayatı böyle saçma olur mu?

artı kaygısıyla yazıldığını sezdigim entrye eksi basarim. bilhassa buna kim eksi basar ki diye düşünülen entrylere eksi vermek beni hoşnut eder.

ekleme: dönüp dönüp entry i okuyorum bu bana daha da zevk veriyor.*

itiraf ediyorum: hepiniz öleceksiniz!!!

instagram'da arkadaşlarımın bira içen fotoğrafını beğenmişim meğer! ama ıhlamur içtiklerini sanmıştım. sonra tekrar bakınca gördüm ki alta etiket yazmışlar bir tane. tıklayayım dedim, bira markasıymış. hiç de bira içecek kişilere benzemiyorlardı, hep bu gençlik işte! *

savcı sayanın savcı olduğunu sanıp ismini araştırıp durdum uzun süre.nasıl hiçbir yerde yok diye de derin düşüncelerdeydim tabii.hatta kendisinin ergenekon davasında yetkili biri sanıyordum.
utanıyor muyum? evveettt

aklımdakini başlığa dökemiyorum bazenleri... bol bol marul mu yesem???

bugün kendimi sibel can'dan ama çakmak çakmak o gözleri tam on ikiden vurdu kalbimi deyip omuz atarken yakaladım. bence de iyi değilim.

ziraat bankası servis görevli sınavına girdim artık kim kime girdiyse. arkadaş genel kültür bile para ve ekonomi politikasıydı adamlar 40 değil 70 soru sormuşlar alandan. hayat çok zor, zaten evde oturdukça erkekleşmeye başlıcam çay koyayım bari kendime de çubuklu pijama alayım.

bana kalsa ben aynı kıyafeti 5 gün giyinirim hafta içi ama işte sırf sosyal baskıdan değiştiriyorum arada.

aslında bu itirafı/atarı/tribi anneme yapıcaktım ama telefonumu açmadığı için:
bu akşam 2si bildiğiniz çekirdek ailemden(ki biri öz be öz annecim) 2si amcamın çocukları olmak üzere 4 kişiyi minimum 2şer kez peş peşe aradım(hepsi de ayrı şehirlerde olabilir, bunun bi önemi yok) ama telefonu o zaman açmadıkları gibi hala da bi geri dönüş yapmadılar. lan o zaman öleydim şimdiye gömerler üstümde otlar biterdi ya hu! ne zaman bu kadar az umursanır oldum hakkaten merak etmiyor değilim. vaktiyle minimal şeylerle milleti duygusal olarak çok yıprattıysam demek :/. tevekkeli annem telefonu açınca acil kodu almadan beni dinlemeye geçmiyo. hayır soracağım şeyde bilimin aydınlık dünyasına watt katacak bi'şey olaydı bari, çamaşır suyunun kullanım alanıyla ilgiliydi hepi topu ama, insan üzülmüyo değil.

sohbetini özlediğim insanlar var.

noktadan sonra büyük başlamalı tanımları okuyasım kaçıyor. bu sözlükü gitgide daha ciddi bi yere çevirmeye çalışıyorlar sanırım. çok mutsusum.

iskender pala'nın divan şiiri sözlüğünü deftere geçiriyorum acayip kelimeler var ya. not aldım bazılarını ilerde sevdiyime mesaj olarak yollicam.

uzun zamandır orlayn olmayan bir yazar var, yönetim affetsin ama o kadar mutluyum ki inşallah hiç gelmez.

not: boşa tahmin yürütmeyin.

girilen entrylere rağmen formatsavar sol frame'e düşmüyo. formatsavarı ae'yle ben bozmuş olabiliriz. ya da moderasyonun bizimle problemleri olabilir. ama bu imkansız, bizim gibi insanlarla birilerinin arasının bozuk olması.... yok azizim.

özlediğim biri var.
baya özledim.
geçen şubat ayından beri görmedim.
fırsatım oldu, ama değerlendiremedim.
korktum.
beni görünce tanımaz, mal gibi kalırım öyle diye.
çok saçma tanımaması ama bir yanım hep beni böyle sindiriyor.

yediğim şeyleri ikram etmekten hoşlanmıyorum, beslenmem arkadaşım bu benim kendime kadar getirdim. her gün sizi mi doyurucam. kibarcık mı olayım sizin gibi yan ağızla "alır mısın" mı diyeyim.

konuşmak ve yazmak dehşet verici bir şey. insanlar ne yaptığının farkında değil.
yaptıklarının ne kadar dehşet verici olduğunun...
sadece konuşarak ve yazarak neler yapabildiklerinin...
kim kime zarar verdiğinin farkında değil...
çok fazla insan var ki, ayıp ediyor.
sen sen.. evet. kendini de dahil et buna.
beni bırak, en değerlini düşün. hatta en en değerlini...
ayıp ediyorsun..

ağzını kıracağım senin çocuk,gördüğüm yerde dişlerini eline vereceğim nasıl sinirliyim bak faraşla vuracağım ağzına ağzına sonra tutacağım kafandan merdivenlerden basamak basamak vura vura kafanı indireceğim. hayali bile güzel ama rahatlatmadı.@

çok yardıma ihtiyacım var. keşke biri "ben şu an istanbul üniversitesi iletişim fakültesindeyim" dese. *

candy crush oynuyorum. * * böyle bazen kapı açmak için anahtar falan istediğinde arkadaşlarıma istek göndermeye utanıyorum. ben de sırf bu yüzden, yolda görsem konuşmayacağım, muhabbetim neredeyse artık hiç olmadığı kişilere istek gönderiyorum. bunlar neden ekli deme, herkesin feysinde vardır böyle arkadaşlar.

bir de tabii bu isteği göndermeye utanmayacağım arkadaşlarım var. onlar da sağ olsunlar hiç tınmıyorlar. bi anahtar kaldı yaa.

nefes almak lazım. havayı teneffüs etmek için dinlemek lazım. havasız kaldım, boğulmamak için dinlenmek lazım...

yurtdışında yüksek lisans yapmak istiyorum.
aramızda kalsın ama aslında başka bi şey olsa da yurtdışında yüksek lisans yapmak zorunda kalmasam diyorum.
hayırlısı.

bir paket sagra çikolatayı bir çırpıda yeyiverdim, niye bana engel olmadınız?

nerde bir santurcu görsem bi birlik vermeden yapamıyorum, kimse olmasa da bunlar hakediyor yahu. hele bir de bir iranlı amca var hanımıyla geziyor sokaklarda, beraber dağlar kızı reyhanı söylüyorlar arada sözlerini unutup saçma sapan mırıldandığı da oluyor ama santur işte bi şekilde güzel kılıyor o anı. sözlükte santur çalan varsa benden her gün bi birlik çalışır, küçümsemeyin. bir lira değerlendirildiğinde iyi para faik abi. *

umursamaz olmasam kıskançlıktan delirebilirdim. zaten kıskanmak kötü biri. 1 yanlışın 3 doğruyu götürmesi gibi. ama daha kötü.

aramızda kalsın ama aslında başka bi şey olsa da cengiz istanbul'a gelmek zorunda kalsa diyorum.
hayırlısı.

(bkz: bütün sözlük duydu) *

bugün de yine yeniden benden hiçbir şey olamayacağını, benden hiçbir hayır gelemeyeceğini anladım sözlük.. ben de uzun zamandır bu his bana neden uğramıyor nerelerde kaldı diye soruyordum kendime.. bugün ziyaretime geldi sağ olsun.. beni unutmuyor.. pek hoş gelmedi ama yine de hoş geldin diyeyim ona..

ygs/lys sınavlarının sabahında saat 5 e doğru yattım. evet her ikisinde de. yoksa tıp olurdu bence ya. hı?

beni bu hayatta tek bir şarkıyla bir başıma bıraktığın için seni asla affetmeyeceğim. hatıra bırakacak kadar kalmalıydın. hatıra bırakacak kadar bencil değilsin, keşke öyle olsaydın.

bazı şeyleri deneyerek öğrenmek çok kötü. yanlış otobüse binmişim de......

bursadaki ilk özel dersimi vermeye gidiyorum hadi bakalım.

süpper bi hediye fikri çaldım. keşke doğumgünüsü olan kendi çapında yazar bi arkadaşım olsa. cengiz senin niye tumblr ın falam yok ki.

arada annemi telefüzonda fethullah gülen'i açmış izlerken yakalıyorum. resmen benden daha dengesiz. kendimden beklentilerim git gide düşüyor.

twitteri, feyzbuku kapattım elimde sadece instagram kaldı hatta watzapı da kaldırcaktım.. insatgramı nasıl kapatacağımı bilmediğim için kapatamadım.. onlar varken mutlu değildim onlar gitti yine mutlu değilim. hep birlikte ağzını burnunu kıralım şu boşluk hissinin.

'sorun'un ne olduğunu, sebeplerini ve bu sorunun çözümünün ne olduğunu iyi biliyorum sözlük.. ama sorun da zaten bu çözümü uygulamaya geçirememekten kaynaklanıyor.. yani çözümü uygulayamamak 'sorun'un ta kendisi.. sürekli aynı şeyler... kısır döngüler.. kırılamayan zincirler..

halen emekleme dönemindeyim sözlük.. çıkamıyorum bir türlü bu dönemden.. zaman zaman yürümeye çalışsam da hemen düşüveriyorum.. galiba en doğru zamanı beklemek lazım yürümeye başlayabilmek için.. bu dönem de hayırlısıyla geçecek diye umuyorum.. yürüyebileceğim hatta koşabileceğim günler de gelecek inşaallah..

kafamda milyor saçmalık var yine. kendimden çok sıkıldım ya.

sosyal medya hesaplarımı kapattım, sözlüğe sardım, yine de açmıycam, buradan da elimi eteğimi çekerim heralde bi şekilde. feyzbuk olmasın da.

sabah erkenden işe gideceğim halde uykum gelmiyor. galiba sebebi aç olmam. tok yatan komşularıma saygılar. ha kilo almıyım diye yemiyorum orası ayrı.

(bkz: komşuyu günaha sokmak için aç yatmak)

şunu da yazayım da artık ne denli "doğru anlama kabiliyeti"ne sahip bir insan olmadığımı okuyan anlasın. gerçi bu sefer sınırları fazla zorladım bence ama neyse.

solda bırak yağmuru başlığına iki saat dönüp dolaşıp baktım ve burdaki bırak kelimesinin fiil olduğunu anlamamak için resmen elimden geleni yaparak "bırak yağmuru"nun mesela "yaz yağmuru" gibi bi tamlama olduğunu düşündüm. ne saçma başlık acaba "burak yağmuru" mu demeye çalışmış bile dedim. buralarda baya ciddiyim. başlığa tıklayıp tümünü gösterince ceton anca düştü.

teşekkürler kogito.

al jazeera'nın canlı maç anlatım sayfasını açtım, oradan yorumlar kesip kendi yorumlarımı katıyorum. twitter'a yapıştırarak maçtan anlıyor izlenimi verip çok eğleniyorum.

arkadaşıma attığım mesaja sevgili cevap veriyor ya.. sinir oluyorum.. hele bir de imalı imalı konuştuğunda sinirim katlanıyor.. buna rağmen arkadaş hatrı için cevap veremiyorum ve bu içimde kalıyor ya.. daha devam edemiciğim.. (u: )

şikayet etmekten şikayet etmekten şikayet etmekten x ∞ sıkıldım.

abartma sanatında başarılı olabilirim sanıyorum. (bkz: #1372294)