itiraf;
kalbim istiyor ki dertlilerle dertlensin ve sıyrılsın dünyevi işlerden ama yapamıyorum. gıdıklıyor sürekli bir şeyler.
ne kadar boş iş var ona meylediyorum. güzel şeyler yazabilirim faydalı. insanlara. ama yok olmuyor.
güzel şeyler izleyebilirim. banane maçtan, filmden, diziden. hele hele şu ramazanda, hele hele bu şehitlerimiz varken, ama çoğumuz gibi yapamıyorum işte. secdade varken. neye secde ediyorsam.

hafızamda o kadar fazla luzumsuz şeye yer vermişim ki.. bunların çoğu da asla tarzım olmayan ve dinlemeyeceğim şarkılar. ben onları nasıl, ne ara ezberledim bilmiyorum. en luzumsuzu da birçok kişinin adını bile duymadığı salim adlı ne olduğu belirsiz adamın alo aşkım susma adlı şarkısı. bu şarkıyı noktası virgülüne ezbere biliyorum ve kendimden utanıyorum.

uzun tanımları okumuyorum.

cogito sözlük radyosuna takılanlar özel mesajlaşmayı bilir.
dinleyicilerden biri özel mesaj attı, ben de cevap vereyim dedim. o kadar dalgınım ki mesajı kendime göndermişim, bozuntuya vermedim.
cogito sözlük radyosu -> cogito sözlük radyosu

--- alıntı ---
cogito sözlük radyosuna takılanlar özel mesajlaşmayı bilir
--- alıntı ---

miş.

ben http://bilmiyordum.ne bilirim ki zaten http://ben.meğer özel mesaj diye bir şey varmış.ben genele yazıyormuşum.böyle de cahilim.

2 yaşındaki yeğenim, önce öpüp sonra ısırınca annem "oğlum yapma ablaya öyle" dedi. yeğenim boynuma sarılıp anneme öyle bir kızdı ki "bu benim bu benim, sen git" diye. düşündüm de hayatta kimse öyle sahiplenmedi. o çocuk kadar olamayan kimseyle evlenmemeye karar verdim. *

birini kaybetmek istiyorsaniz onu cok sevin diye bir söz duymustum. ben inanmazdim ki böyle seylere. bir insan neden kacar ki sevgiden? aptallar diye dusunmustum. meğer benim en yakinlarimmiş aptal olan. fazla sevgiye maruz kaldiklarinda sapitip sikilan. ben bugun mutsuzum sozluk. benle Allah'a sevdiklerimi benden almasin diye dua edecek biri bulmam lazim.

bu entryyi ikinci kez yaziyrm sozluk, 3g'nin yoklugundan mutevellit...
ehemm neyse, ya ben neti cok seviyorum sozluk, uzagi yakin ediyor sozluk. sanal manal laflariyla gelmeyin bana. baska sehirde de olsan, baska ulkede de olsan yakinsin be sozluk. bu yakinlik baska bi yakinlik.
ps: iste bunu seviyorum.

5 yaşında bir yeğenim var sözlük. vaktini çoğunlukla bizim evde geçiriyor. hatta bazı akşamlar evde sadece ikimiz kalıyoruz. işte böyle zamanlarda ben kısa süreliğine ışıkları kapatıyorum elime de bir fener alıyorum, çeneme koyuyorum feneri. tabii haliyle suratım korkunç bir hal alıyor. bir de ürkütücü sesler çıkarıyorum ki işte o zaman değmeyin keyfime. yazık yeğenim ağlamaya başlıyor. tam hıçkıra hıçkıra ağlama basamağına geçecekken açıyorum ışıkları şaka yapmıştım yine gerçek mi sandın diyorum. yazık her seferinde inanıyor, korkusundan mı bilmem kimseye de söylemiyor.
not: yahu tamam biraz acımasızca ama küçükken aynısını abim de bana yapıyordu akıl sağlığımda da bir bozulma yok aksine karanlıktan korkmamaya öcü denilen şeylerin de gerçek olmadığına inanmıştım bu yolla. vicdanım biraz cız etti açıklama yapma gereği duydum.

bim'i sevmiyorum. ürünlerini kalitesiz buluyorum. kendisiyle ancak dalga geçerim o kadar.
oh be.

bazen seri eksici olasım gelmiyor değil hani.

şu iki gündür yeni bir beyin nakli yaptırma gibi mülteci isteklerim var. aklımı yitirmeyi öğrenebilirsem gerisi sokak çorabı gibi gelecek sanki. ya da çorap söküğü.

kimseye söylemeyin de şu feysbukta çoluğuyla çoluğuyla resim çektirip paylaşan arkadaşlarımı deliler gibi kıskanıyorum. hele nişanlısıyla el ele göz göze resimlerini profil resmi yapanlara ömür boyu haset ederim herhalde. olan var olmayan var, umsuruk etmeyin milleti azizim. bak eni sonu hackleticeksiniz bana feysi ha!

asla hislerimde yanılmıyorum, bir kişi için adam olmaz bundan diyorsam olmuyor abi. kadın hiç olmuyor..

(bkz: konulu tanım gecesi)

çiçeği burnunda bir yazar olarak kendisiyle ilk defa karşılaşıyorum. ve hiç ısınamadım. *

istanbul'u seviyorum. ben istanbul'u seviyorum diye o da beni sevmek zorunda değil. yani, düz adam sami seviyorsa, ben de severim.

onu cok seviyorum sozluk.

ps: hemen akliniza kotu seyler gelmesin, ecnebiler 'love' derken sevmek ve asik olmak farkindan bihaberse ben napayim, hayret bisi.

bundan tam 17 yıl öncesiydi..
geçinmek için çalışmak zorundaydım..semtimizin pazarında kışları limon ve salatalık, yazları soğuk su satarak aile bütçesine katkı yapmaya çalışıyordum..
limonları aldığım yer pazarın hemen başındaydı, tezgahın sahibi rahmi isimli pamuk gibi ihtiyar bir amcaydı..beni çok severdi, her zaman mutlaka bir iki kilo kendi hesabından koyardı, durumumu biliyordu netekim..
bir gün çok hasta oldum, ateşler içinde yatıyordum..ama pazar kurulmuştu yine..sabahın erken vakti gidip limonları almam gerekiyordu oysa..sokağa bir göz gezdirdim, kan kardeşim fatih üst mahallenin çocuklarıyla taso oynuyordu.. seslendim bir iki kere, duymadı..büyük bir hırsla kazanmaya oynuyordu belli ki..güç bela dışarı çıktım, ve yanında gidip benim için limonları alıp alamayacağını sordum..

-alırım tabi sakız dedi, sen parayı bana ver ben hemen alırım..

ben de ilacımı alıp arkasından gidecektim, sonuçta kan kardeşim bile olsa akşama kadar o kalabalıkta sırf hayrına satmazdı o limonları bilirdim...

parayı verip fatih'i gönderdim..ardından hazırlanıp ben de çıktım..rahmi amcanın tezgahının önüne gelmiştim bir solukta..fatih beni orada bekliyor olacaktı, salyam sümüğüm birbirine karışmıştı, hastaydım lan işte, neredeydi bu fatih?..
rahmi amca çok meşguldü, sürekli bir şeyleri poşetleyip müşterilere veriyordu, bi boşluğunu bulup sordum, -amca fatih nerede?
rahmi amca fatih'in oraya hiç gelmediğini, limonları hiç almadığını, ona parayı vermediğini söylüyordu, artık dinleyemiyordum..benim bir haftalık paramdı o, evde o kuru fasulyenin içine salça olacaktı belki, belki artık tanelerini saymadan yiyebilecekti kardeşim o fasulye yemeğini..sahi hala yiyemem ben o yemeği..

fatih'i akşam gördüm sokakta, elinde elma şekeri vardı, kafasına fenerbahçe kukuletası bile almıştı*, hiç bir şey sormadım, o da söylemedi..bir daha hiç oynamadık onunla..hayatta ilk arkadaş kazığımı böylece yemiş oldum..

itirafım ne mi? sizce ben bir daha kimseden kazık yer miyim? asla...

dun aldigim mesaj uzun suredir olmadigim kadar mutlu etti beni sozluk. zaten kendimde oldugunu dusundugum bir ozelligimin yine cok deger verdigim birisi tarafindan teyit edilmesi...
iste bunu seviyorum.

ben hiç iyi bir evlat değilim sözlük. evde ne babama yardım ediyorum ne anneme. sadece oturuyorum, oturuyorum ha arada da uyuyorum o kadar.

sözlük, biz mi çok büyütüyoruz insanları gözümüzde? herkes hata yapar tabi, kimse melek değil ama...

dün kitap fuarında kadir mısıroğlu'na sigara içmesini hiç yakıştıramadım. bir yandan kitap imzalıyor, hemen yanında küllükte bekletilen sigara. yani öyle bir ortamda? içsin tabi, içmesin demiyor kimse zaten. ama kitap imzalatmak için sırada beklerken, insanları sigara dumanıyla rahatsız etmeye kimin ne hakkı var? öyle kapalı bir ortamda, adamın hangi özelliğine saygı duyup ta, hoş görelim bu hareketini? yazdığı onca kitabın hatırına veya yaşına hürmeten mi göz yumalım ya da ne biliyim olmadı be sözlük.

çok garipsedim, bizim görmezden gelişimize ihtiyaç duyacak hareketlerde bulunmamalı büyük olma iddiasında ki insanlar, yoksa ufacık bir hataları onların tüm emeklerinin görmezden gelinmesine sebep olabilir. çok acı bir gerçek, ama sarsılarak doğruluğunun farkına varıyorum ne yazık ki her zaman.

ben de antidepresan kullanmak ve daha da çok daha da çok mutlu olmak istediğim için ara ara utanıyorum. ama istiyorum, napayım.

dört porsiyonluk puding paketlerinden altı porsiyon çıkarıyorum kafadan malzeme katıp yapıyorum iyi de oluyo güzel de oluyo..soğuk süt tavsiyesine uymuyor ve kaynar sütle orta ateş yerine yoğun ateşte pişirip 3 dakikada kaynara çıkarıyorum kendime engel olamıyorum çünkü o kadar zaman başında bekleyemem karıştıra karıştıra *

8'lik bir muscoflex attınmıydı bebekler gibi uyuyorsun sözlük. meslek sırrı ama verdim gitti *

düşündümde ben hep küçük şeylerle mutlu olmaya calısmısım sözlük. aslinda hic mutlulugu tatmamışim. sadece mutlu oldum sanmışım. mutlu olmak istiyorum sözlük. bi kere de olsa, mutlulugun en alasını tatmak istiyorum. öyle büyük bi mutluluk olmalı ki, kimse alamasın istiyorum. biliyorum, teknoloji o kadar gelismedi ve insanlik bana yardım edemez