bir üstteki tanımı eksiledim. sırf daha da sinir etmek için.

eksiye sinirlenip söylenen yazarları, tanımıyla ilgili bir derdim olmasa bile eksiliyorum.

yaklaşık 2 saattir pc başında ayaktayım. duş alıcaktım dur şu tanımı da yazayım dur şuna da bakayım diyerekten bi türlü gidemedim.

çok da eğleniyorum şuan sanki gidersem bişeyleri kaçıracakmışım gibi oluyor. olm bensiz eğlenmeyin lan lütfen.

ben de gülmek istiyorum hacı abiler aplalar. bi ara versek şöyle herkes bi çay molası piliizzz.

bazen, ne yaparsan yap olmuyor bazen!!..

yaptığım irdelemeler sonucunda anladığım kadarıyla her şey gülçin'in hepsi grubundan ayrılmasıyla başladı.

hayatımı etkileyen insandan vazgeçmişim. yıllarca bilinçli olarak yapmak istediğim şeyi farkında olmadan yapmışım. uzun zamandır farkındaydım ama yüz yüze gelince daha ıyi anladım. çok garip bakınca artık hiçbir anlam ifade etmiyor benim için. nasıl oldu ben de anlamadım. ama böyle çok daha güzelmiş.

insanların zoruna gitmeyi severim. bildiğim doğruları bazılarının zoruna gidiyor diye de söylemekten asla geri durmam.
oysa 2 gram beyin yeter beni anlamak için neden hiç olabilitesini düşünmüyorsunuz canımlar? nasıl bu kadar eminsiniz her şeyden anlatın lütfen.

uzun bir suredir belirli aralıklarla rüyamda savaş çıktığını ve bombaların tam ortasında kaldığımı görüyordum. dehşet bir korkuyla uyanirdim. şimdi ise aynı hisleri yaşıyorum. Allah zalimlere fırsat vermesin. tüm planlarını bozsun.

durum çok ciddi. girmediğim bir tanım yüzünden ceza almamak için, jandarma genel komutanlığı bilişim suçları sosyal ağ bildirgesi çerçevesinde, dunya sözlük'ün güvenlik açığından ötürü hesabım üzerinde bulunan tüm verilerimin çarpıtma yolu ve yasa dışı bir şekilde sahte kişilerce kullanılmasından ve doğabilecek tüm zararlardan ilgili türk ceza kanunu maddeleri gereğince dünya sözlük sorumludur. bu hesabımdan başka bir hesabım olmadığını bildirir ve gereğinin buna göre yapılmasını tarafınıza arz ederim. 18/7/2016
not:paylaşmayın. kopyalayıp durum bildirgesi olarak yapıştırın.

durum çok ciddi. burda girdiğim bütün tanımların sorumlusu derviche modern'dir. kendisi benim girdiğim tanımlar üzerinde oynayarak kendisine göre kutsal (bana göre saçma) amacına ulaşmak için beni kullanmıştır. bu hesabımdan başka fake hesaplarım da olduğunu bildirir ve buna göre hiçbir şey yapılmamasını tarafınıza arz ederim.18/07/3023

not: paylaşmayın. bana özel bir durumu hangi salak paylaşır ki.

paylaşmayın!

zira bir şey yazmadım..

*
''dürüm çok ciddi! yemediğimiz bir dürümün hesabını ödememek için adana kebapçılar birliği yediğin kadar öde bildirgesi çerçevesinde, dürümcünün yanlış hesabı yüzünden yazılan tüm yemeklerin (adana kebabı, şırdan, künefe vs.) parasını ödemeyeceğimizi bildirir, doğabilecek bütün zararlardan, ilgili türk ceza kanunu maddeleri gereğince kebapçı sorumludur.
bu hesabımdan başka bir hesabım olmadığını bildiriyür ve gereğinin buna göre yapılmasını tarafınıza arz ediyürüm.
18/7/2016
not: paylaşmayın, yazdırıp boynunuza asın.''

lokantada üzerime çay döken garsona asla asla bağırmam, çok saçma değil mi?

ben aptalın tekiyim.

siayey dünya sözlük okuyor!

sözlüğe ilk başta gülüp eğlenmek için gelmiştim insanlar çok ciddi diye * bir ara ciddiye aldım. baktım olmuyor,ciddiye alınmayı hakeden pek kişi yok gene party hard moduna geçtim.
ay dünya varmışşş

kavga da edebiliriz, her şey olabilir. hepimizin kusurları var fakat kalıcı hasar bırakmamak lazım. tahtaya çivi çaktıktan sonra çıkarmanın bir anlamı yok.

bilin ki kim olduğumu unutmamak için kim vurduya gittim.

iş bu entry gelecek zamana ait yazılmıştır.
anlarsınız canım sonra.

son görülmesi kapalı insanlardan hep korkmuşumdur.

darbe gecesi bi ara bizim sözlük açılmadı
sonra ekşi ye bakayım dedim o da açılmadı. vah dedim devlet bu kaos halinde daha fazla kargaşa, bilgi kirliliği olmasın diye sözlükleri kapatmış dedim. sonra heyt be bizim sözlükten haberleri varmış demek diyip kısa süreli bir sevinç hissettim. derken sözlüğün açılması benim mevzu nun maviş maviş baktığını görmem çok uzun sürmedi. meğersem dervişciğimiz tedbiren şaapmoş. iyi de yapmış lakin o kısa süreli mutluluk ne kadar havalıydı bilseniz keşke. ..

darbe gecesi sözlük açılmadığında tedbir ya da devletin kapattığı hiç aklıma gelmedi. sokağa çıkmaya teşvik eden entrylerden sonra aniden kapanınca dedim bilader n'oluyoruz? bunlar n'apıyor? bir kızdım bir sinirlendim bir anlamaya çalıştım. eğer yeniden açılmayaydı zerre miskal hakkım varsa helal değildi. bu da böyle bir itirafımdı.

uyuduğumuz zaman kimseyi hiçbir şeyi hatırlamayız. bazen tek istediğimiz ve belki tek ihtiyacımız olan budur. uyumak. unutmak.

dinlemekten kaçıyorum lafı değiştiriyorum. bana hala sıcacık bakıyorlar. vedalaşıyoruz. sıcacık sarılıyorlar. emin olamıyorum. o kapı kapanınca ardımdan ne konuşulacak?

bazı günler vardır. yalnızca o gün kötü değildir. yani o gün, kötü geçmiştir fakat kötü bir gün gibi yaşanıp bitmez. ne zaman hatırlansa yine ağlatır. çok fazla ağlatır. içinde kalmıştır o gün. geçmez, ukte gibi yaşanmıştır. her yerde ayak izi, her yerde cam kırığı, her yer kan revan.

dün hayatımda ilk defa bir kişiyi ihbar ettim.

uyuduğumuz zaman kimseyi hiçbir şeyi hatırlamayız. bazen tek istediğimiz ve belki tek ihtiyacımız olan budur. uyumak, unutmak.

empati kurmaktan ve "ulen susam bu da dert mi şimdi" diye düşünmekten kendi derdime dertlenemiyorum. ama derdim büyüyor içimde kalıyor.

biraz yalnız yaşamaya ihtiyacım var. şuan etrafımdaki insanlardan uzak. özleyeyim onları onlarda beni özlesin.

bi darbe de bana bugün. hala ümidim vaarkıen sevdiğme görücü gideceklermiş bunu ogrendim Allah ım sana sıgındım yok böyle bi kötü hissediş

başka hiç ama hiçbir şeye ihtiyaç duymuyorum, yolumu bulabilirim seninle.

işte yine başlıyoruz!
şu hayatta yine üzgün mü üzgün günlerime denk geliverdim. telefonların çalıp açmadığım o günlere.
oysa maskem güzeldi dün, açıyordum telefonları konuşuyordum herkesle. çok samimi olmadığım birileri bile beni arıyordu. hani çok "kimsesiz" olduğumu düşünürken. muhabbetlilerdi bana. ya da muhabbetliler bana...
bugünse çok yakın bir arkadaşım ısrarla aradı ısrarla açmadım. üzgün olduğumu da belirten bir mesaj attım kendisine.
şu hayatta hiçbir yere ya da kimseye ya da şeye ait olamamanın derin sıkıntısından ve boşluğundan bahsedeceğim sizlere.
işte yine başlıyoruz!
bu cümleyi bir ritüel gibi cümleler arasına serpiştirip anlatımı kuvvetlendirmeye çalışmayacağım merak etmeyin.
bu garip bir şey. sözlük ortamlarında ateistleri gördüğümde derdim ki, benim de emin olduğum tek şey bu. Allah, o nun varlığı, efendimizin son peygamber oluşu. vs. adımdan bile emin değilim o'ndan emin olduğum kadar, derdim. şimdi de aksini iddia edecek değilim. aslında aksini tam da iddia etmediğimden ötürü bir ışık yok mu sizce de? ama bence yok. yine başlıyoruz, yine ölmek isteği beni sarıp sarmalamış. böyle her şeyden çok uzak bir yerde kalakalmışım gibi.
mesela insanlar kitaplar okuyorlar, yazılar yazıyorlar. benim de yakın zamana kadar tek sevdiğim şeydi bu. merak etmeyin, belki birkaç güne yeniden ayağa kalkarım. ama şimdi öyle ıssız ki her taraf. mesela bunu düşünüyorum bazen ben. insanların kitaplar okuyup yazılar yazıp filmler izlemesini... kafelerde oturmasını. arkadaşlarıyla dostlarıyla birbirleriyle görüşmesini... belki de bir amaçları var. ben bilmiyorum, bir hedefleri var belki. ama bir şeyden zevk alıyorlar. bir canlılıkları var. bense şimdi bir film izlesem donuk bir ifadeyle bakmaktan korkuyorum ekrana. çünkü canım istemiyor. çok şey anlamsız geliyor. bir tek ölmek anlamlı geliyor. onu da kendi isteğinle yapamıyorsun...
mesela tüm bu satırların da devamını getiresim yok şimdi. çünkü: yorgunum.

şu an yazlıkta olan ablamları çok kıskanıyorum öyle ki sürekli arayıp rahatsız ediyorum. bir de bu ara hep başlıkları yanlış okuyorum. burma bıyık basligini hurma bıyık diye,cemaatler başlığını kerametler diye okudum mesela. bir de babam yeniden evlenir diye çok korkuyorum. evet şimdilik bu kadar.

hepimiz elimizi açsak. en güzel cümlelerle, en samimi dualara amin desek..

kimseye nasihat verecek değilim. herkes kendi hayatını yaşar. ve herkes kendini ölür. (bu ikinci ifade heidegger'in. ilki de bundan türetilmiş.) hem bu bir işe yaramaz. birisi size gelip hayattan ders verebilir, hayatın ne kadar dolu olduğunu anlatabilir. ama bir de bakmışsınız ki, aslında o bir hayaletmiş. yani anlayacağımız şey, hayat işte budur; hatta başka bir şey değildir. yük ya da değil. neyi hissediyorsak, o.

hem biliyorsunuz ki hayalet bayım, insan en derin sızılarını hiç kimseye açmaz, açamaz. ve bir şey daha: insan en çok var olduğunu sandığı anda yoktur. işte bu yüzden hayaletsiniz bayım. hem sonra, kim hayalet değil ki?

hayat ne garip değil mi? bazıları varlığını duyumsamaktan şikayet eder, bazıları yokluğunu duyumsamaktan.

ben hiç olmamış gibi davranmak yerine, yaralarımla birlikte yaşamaya devam etmek istiyorum. çünkü ne derler bilirsiniz, yaşamak yaralanmaktır. yaralanacağız, illa ki.

yanağımın şişmesine ve kızarmasına sebep olan arıyı arıyorum. bulursam hesabı çetin olacak.

ne vakittir yazmıyorum buraya.
yok tabii ki itiraf bu değil canım. fena da olsa insanların ayarlarını değiştirmeyi seviyorum.
bu da benim kötü yanım.

en ufak bir haksızlıkla karşılaştığım an tepkimi koyarım normalde ama bugün, o en yakının yaptığı "haksızlık" karşısında sadece kırgınlıklarımı toplayabildim.. sesim çıkmadı, konuşamadım.. ne kadar sustuysam o kadar üzüldüm.. * *

ben bende değilim, meçhullerdeyim.

her şey güzel ama hala birkaç eksik var. hep daha fazlasını istediğimi biliyorum ama bu istekten geri duramıyorum.

sarsıldığım halde kendime gelemiyorum, tuhaf.

şu sıralar herkesde bir bunalım bir stres özellikle yaz tatili yapamayıp çalışanlar sosyal medyada tatil fotoğraflarını görüp iç çekiştirmeler.
gece yarılarına kadar uyumak. özellikle meydan nöbetleri tutup yorgun düşüp işe giden vefakar insanlar.
itiraf etmeliyim ki tüm ülkenin derin rahat ve kısada olsa bir tatile ihtiyacı var.

şu sıralar çok ilginç düşünceler dolanıyor zihnimde.

şu sıralar çok sıradan düşünceler dolanıyor zihnimde.

turkiyeye dönüyosun mutlu sanıyorlar..

kaçak çay sevmiyorum. çok acı ve boya var sanki renk vermesi için. karıştırmayın çaylara arkadaş.

onunla konuşurken kendimi küçük, küçük, küçücük, git gide küçülen bir insanmış gibi değil, bir şeymiş gibi hissediyorum.

şu sıralar kendimi kötü hissettiğim dönemlerden birini yaşıyorum. sık sık kendime kızıp kararlar alıp çiğnemek ile meşgulüm. gerçi bu yıl 4 yaş birden büyümüş olabilirim öyle değişik bir yıl.

plan yapmayı sevmeyen bir insan olarak, ramazan bayramı sonrası plan yaptım ve ohal ilan edildi ülkede...evet itiraf ediyorum ohal'in sorumlularından biri benim...

halbuki lise yıllarımda ateist olan ilker arkadaşımın şu veciz lafını, aklına mıh gibi kazmış biri olmama rağmen geleceğe dair küçük bir plan yaptım ramazan bayramı'nda...

sıcak mı sıcak bir aydın akşamındaydım. 5. katın balkonunun efil efil esen rüzgarından sıcakta olsa faydalanmak için namazlamı (seccade diyorsunuz sizler) aldım ve balkona çıktım. tam tekbir getirecektim ki; aklıma ramazan bayramına gidelim hanım, zaten havalar çok sıcak, ufaklık evde tıkılı kaldı, ikimizin babasınında 1500-1600 metre rakımda yayla evleri var, torun tombalaklarla birlikte bizim ufaklık takılsın, sende annenlerle birlikte kal ben gelene kadar fikri geldi aklıma...tabi bu fikri hemen icraata geçirmek için hanımın yanına gittim ve söyledim. tabi hanım havalarda..neyse beklenen an geldi ve ramazan bayramı öncesi günlerden birinde bizim niğde'de bulunan yayla evine gitmeye karar verdik ve yola çıktık. yaz günü yüm kapı pencerelere kapalı şekilde, yorganlarla örtünerek yattık mükemmel bir şekilde..neyse adana'ya gittik kaynana-kayınbaba ziyaretleri felan derken ben geri döndüm. hanım, çocuk ve arabayı adana'da bıraktım.hanım sonrasında osmaniye'deki yaylalarına geçti. bende 15 ağustos sonrası yıllık izin alıp, kurban bayramı'na bağlayacaktım tatili...ve 15 temmuz 2016 tarihinde işgal girşimi ve arkası ohal ilan edilmesi ve tüm izinlerin ikinci bir emre kadar iptal edilmesi...ulan bırak adana'yı haftasonları gezmeyi ve fotoğraf çekmeyi seven bir insan olarak fethiye, ölüdeniz,marmaris, bodrum gibi yerlere de gidemez durumdayım...

evet arkadaşlar..yukardan Allah plan yapanlara gülermiş gerçekten....

hikmetinden sual olunmaz...amin..