abimin kız arkadaşı olduğunu öğrendim öğreneli her şeye tripliyim. sanırım abim de bunun farkında. yanımda konuşmak zorunda kaldığında o olduğunu anlamayayım diye hanımefendinin sorduğu '' bir şey diyor musun? '' sorusuna ''yok '' diye cevap veriyor.
yazık kızın yerinde olsam'' ne demek yok'' diye kavga başlatırdım. başlatmadı. demek ki ailemize layık bir gelin adayı..
ne yapayım.. ne tarafa bayılayımm?
gençç yaşımdağğğ ettiler banaağğğ bir oyuunn offf..

madem buraya utanç dolu şeyler yazmalıyız işte yazıyorum.
erkeğim ve sıkılınca evde gizli gizli sıla afitap şarkısını açıp oryantal yapıyorum. siz de yapın ve bu zevki tadın. bildiğiniz gibi değil.
trans veya gay değilim bildiğim kadarıyla.

not: en son 2 ay önce filan bu dediğim. delirdiğim bir dönemdi. hergün yapmıyorum.

düze çıkarsam çok gülerim.

insan ilişkilerimin yüzde bin arttığı bu dönemde saygı görmek beni mutlu ediyor. türkiyede insanlara siz diye hitap eden düzgün davranan kişi sayısı az. abisi nedir ya, canım nedir. ufaklık de bari. fok balığı mıyım ben, yavru köpek miyim. neyse efendim bu zerzevatları geçtiğimde genelde saygı görülen biri olmak beni mutlu ediyor. tabiki diğer sıfatlara da takılmıyorum uzun süredir zaten. insan denen mevhumu bildiğim için artık takılmıyorum.
Allah en zorlandığım anlarda bile önümü öyle bir açıyor ki, öyle insanlarla karşılaştırıyor ki tereyağından kıl çeker gibi işlerim halloluyor. keşke bu kadar nankör olmasam. çok şükür.

canım sıkılıyor sözlük. birazdan mezdeke açıp kıvırıcam. öyle bir sıkıntı.

insanların yalan söylerken daha samimi olduğunu düşünmeye başladım.

itiraf ediyorum. en iyi arkadaşım 80 yaşında.

hayvan gibi aşık olmamak için zor tutuyorum kendimi. sözün özü bir gamzelik rüzgar yetecek ha itti beni ha itecek. bu testesteron ya da ne aşık ettiriyorsa Allah belasını versin.

ben öyle carl sagan, bizi bilim kurtaracak, robot yapak diyen bilim31 tayfadan değilim ama bu modern tıbba, aşı karşıtlığına, düz dünyacılara vesair katlanamıyorum.

bilinçaltım özet: bir dinlenme tesisindeki 3 5 kuruşluk ucuz,ışıklı oyuncak peluş yakalama makinesi.

annem ve teyzem ev, araba, bulaşık makinesi , halı yıkama makinesi, su arıtma cihazı taksitlerine girdiler. taksitle istedikleri herseye sahip olabilecekleri düşünceleri ve bu konudaki cesaretleri artık beni ciddi ciddi korkutuyor.
yeteri kadar taksit yapılırsa evreni bile ele geçirebilirler.

son zamanlarda hiç hissetmediğim karmaşık duygular içerisindeyim nedenini de çözemiyorum ama içim daralıyor. yorgunluktan ve yoğunluktandır diyip geçiştiriyorum. hayrolsun.

hayatımın belli bir bölümüne takılıyor olmam artık şu aciz bedenimi ve ruhumu fazlasıyla yordu. sanki o anla yüzleşmeden son bulmayacak gibi. lakin ne bedenimin ne de şu ponçik ruhumun buna dayanacağını düşünmüyorum..

sabah sabah kahvaltıda 2 poğaça 3 çay içtim 18 lira hesap soktular. ben de pastanenin tuvaletindeki otomatik parfüm spreyini söktüm eve götürüyorum. *

eve döndüğümden beri üşengeçlikten hiçbir şey yapmıyorum. doktordan iki hafta önce bugüne randevu almıştım. başka da boşluk yoktu. geldi çattı. randevuya bir saat kaldı ve ben az önce iptal ettim. önümüzdeki hafta bayram. sonrasında üç hafta müsait olmayacağım. bir ay ertelenecek. yürüme mesafemdeki hastaneye kalkıp gitmedim. tam bir gerizekalıyım.

bıyık bıraktım. süleymancı gibi geziyorum ortalıkta.

evet çok tiniyetsiz ve şeref yoksunu bir insanım. herkes temiz bi şerefsiz benim!!

kendimi monte kristo kontu gibi hissediyorum. kendimi mezardan kalkan hortlak gibi hissediyorum. o kadar eskiyim ki izlerim silinmiş. o kadar ihtiyarım ki zamanım geçmiş. o kadar üzgünüm ki artık beynim uyuşmuş. o kadar sustum ki konuşmayı hatırlamıyorum. yaşıyor değilim. kalbimin nerede olduğunu bilmiyorum.

kararsızlıkta kurumsallaşıyorum.

bir süredir beklediğim felaket sanırım sonunda gerçekleşti. şimdi ne halt yiyeceğimi ben de merakla bekliyorum. öz hayatıma kurgu bir hikaye gibi yaklaşıp dışarıdan yazıklamayı ne zaman bırakacağımı da merak ediyorum. neyse bunlar reva, benzerlerini evvelce de tattım. yeni sezonda ne gibi dilemmaların muhatabı olacağımı görmeden önce:
previously on fahrettin fahrenheit...

ilk defa linç yiyorum diyebilirim. kadınlar tarafından. ha pardon ilk değil evet. ama kimse üstüne alınmayaydı iyiydi. zaten erkekler için her türlü hakaret mevcut iken ufak bir gerçekliği dile getirmek insanları geriyor. gersin. kadın erkek olarak değil insan olarak bakana kadar gerginlikler olacak. kimse sütten çıkmış ak kaşık değil.

ben genelde provokatif başlıklar açmazdım. ne oldu bana böyle. itiraf ediyorum bir kerelik bile olsa kalbi kırılan erkeklerin sesi oldum. ilk taşı günahsız olanınız atsın sözlükcüğüm.

öğrendiklerimle geliştirdiğim kişiliğim, ahlakım, yatırım yapmak gibi bir arsaya. arsa her gün değerleniyor. her gece yatağa yattığımda, olduğum kişiden memnun olarak uykuya dalıyor ve yarının sürprizini merak ediyorum. yarın içimde yeni bir kapı açılacak mı? yarın beni neler bekliyor?

levent kırca faciasının ardından donald trump'ı çizmeye çalışıyorum. başarılar dileyin. bu sefer olacak gibi ama.

akşamları hoş bir serinlik oluyor sokağım da. ferah ama soğuk da değil. tertemiz bir hava. derin bir nefes alıyorsun, gök doluyor sanki içine. simsiyah gece, bir sürü yıldız. uzunca bir zaman onları izliyorum. başkasıyla konuşmak, kendimle konuşmak kadar keyif vermiyor şu dakikalarda. olmadığın günlerin yalanı bu.

hayat çok enteresan ve sancılı. sen bir kişiyi üzdüm sanırsın, bir kişiyi kırdım sanırsın ama ailesi onunla birlikte üzülür kırılır. arkadaşları onunla birlikte üzülür kırılır. akrabaları onunla birlikte üzülür kırılır. komşuları onunla birlikte üzülür kırılır. öğrencileri onunla birlikte üzülür kırılır. onu tanıyan bilen kim varsa onunla birlikte üzülür kırılır. evet, öde ödeyebilirsen...

hayata atılamamış, başarısız, bir baltaya sap olamamış bir molozum.

iyi geceler dostlar. çok acı çekiyorum. acılarım vardı hep. hala var. hayat bana acıyı öğretti. hep çektim. grip oldum. yandı vücudum. acı acı yandım. kimse aramadı. bir zamanlar gülerdik onunla, şu an kimlerle gülüyor acaba? çorba içtim. dün gece pide yedim. acıydı. köfte yeseydim keşke. bir gün bunlar biter mi acaba diye umut etmeden geçen saniyem yok. bitecek diyorum içimden. babamı timsahlar yedi. o zamanlar küçüktük biz. kardeşimle beni polis bulmuş ormanda ağlarken. sımsıkı sarılmışım ona. sanki o ölmesin de ben öleyim dermişcesine bakmışım. üvey yengem kumarcıydı. çocukken hep poker fişi taşırdım masalara. yere düşerdim taşırken. kadınlar sinirlenip üzerime basardı topuklu ayakkabı ile. sırtım delindi. dışarı çıkıp koştum gücümün tükendiği yere kadar. yüz üstü kapaklandım yere. sırtımın delik yerlerine yağmur suyu doldu. yaramı kapattı. balıkçılar bulmuş beni. çimento ile dolgu yapmışlar bedenime. hala orayı okşar eskilere dönerim. cennet varsa eğer beni kabul edecekler. vicdanım rahat. çok acımasızdı insanlar . yine de kaybetmedim özümdeki iyiliği. bana tekme atana çiçek verdim. yüzüme tükürene diğer yanağımı döndüm. korku en iyi düşmanım. onu bıçakladım. yaşamaktan korkan benle savaşamadı. bir travestiye aşık oldum (mardinli mümtaz). onu öldürmeye geldiler. o gece sınırı geçip suriyede bulduk kendimizi. öso güçleri bize tecavüz etmeye çalıştı. esad yanlılarına katıldık. 3 ay savaştım. her tür bombayı yaptım. küçük bir kız, gözümün önünde ölünce bıraktım savaşmayı. sadece hayatım gibi acılar veriyordu insanlara savaş. oysa hayalim o ülkenin sahibi olmaktı.
mümtaz bendeki cesaretten korktu. o zaafı için onu terkettim. rusya'ya geçtim bir salı günü. güzel kızlar vardı. kızlar çok güzel, hayat zor, hava soğuktu. yine de vatan gibisi yok. votka ile ısınmaya dayanamadım daha fazla. antalyaya tatile geldim. sonra karadenizde tenha bir plajda... hala buradayım. ketty adında ingiliz bir kadın tüm hayatımı değiştirdi. 78 yaşındaydı ve sapıktı. ben de sapık olduğum için kısa sürede aşık olduk. bana beach club açtı. şimdi vergisini veren, bu ülke için emek harcayan bir tüccarım.
benim gibi hikayesi olan milyonlar olması beni önemsiz kılıyor. bana acıyan insanlar istemiyorum çevremde. tek söylemek istediğim umudunuzu asla yitirmemeniz. hayat çok acımasız olsa da, bir yerde o da pes ediyor. iyilik, er geç mükafatlandırılır.

bazen kendimi lanet olası bir kebapçı gibi hissediyorum.

bir itirafım yok sayın yargıç.

trafikte hatalı olarak önüme çıkan olursa bilerek hızlanıyor üstüne sürüyorum. belki korkar bir daha öyle şeyler yapmaz.

edit: ulan amma da yola hatalı çıkış yapan varmış. *

onu kötü bilmesinler diye anlatmadığım ne varsa yok ediyor beni. insan sustuklarıdır diyorlar. öyle değil. ben sustuklarım yüzünden kendime sığamıyorum. kendim olamıyorum.

içinizden sadece birine öyle gıcığımki anlayamazsınız.

arkadaş olma anlayışım işe yaramak üzere kurulu. yani ben eğer birinin arkadaşıysam onun işine yaramam gerek diye düşünüyorum sanırım. bu yüzden kendimi bir şeyler anlatırken ve bir şeyler araştırırken buluyorum hep. az önce bir arkadaşa pedagog tavsiye ettim mesela. bir arkadaşla sürekli soru cevap yapıyoruz falan..
eski görev yerindeki arkadaşlarla ayrıldık malum.. hepimiz bir yerdeyiz şimdi. grupta yazıyorlar çok özledim diye. belli aramızdaki muhabbeti arıyorlar gittikleri yerde. bana soruyorlar nasıl hissediyorsun diye normal diyorum. sonra onlara film , dizi, kitap tavsiye ederken buluyorum kendimi. hiçbir işe yaramamış hissedersem espri yapıyorum. en azından güldürmüş olayım diye.
sevdiğimi düşündüğüm en azından arzuladığım insanlar tamamen mantık insanları. yani işe yarayan tipler. vs vs.
bunu kendime neden yapıyorum bilmiyorum. ama yoruldum. hissedememekten yoruldum.
sadece sevmek nasıl bir şey acaba?

edit: eneee ne de duyarlı bir insan diye düşünmeniz için yazmadım. böyle de ruh hastaları var bilesiniz diye yazdım. itiraf içinde itiraf.
itiraf gibi itiraf.. şikayet gibi itiraf..

öff...

zaman değerlendirme konusunda sürekli pişman oluyorum.

koskoca 2-3 ay, dönüp bakıyosun sıfır. bakıyosun sıfır. boş geçirdiğim tüm vakitlerime yazıklar olsun. olmuştur, olacaktır da. geri dönüş fırsatı yok.

otur şimdi,
pişmanlık vakti.

akıllan artık.

hayatıma giren bütün erkekler çöp.

içimde kapanmayacak bir boşluk var sanki.
iftiraya yazıyorum ama siz itiraf farzedin.
edit: moderasyona teşekkürlerimi sunuyorum şimdi ait olduğu yerde.

bir işsiz olarak, iş arayışım, ticari denemelerimin ülkenin içinde olduğu kriz nedeni ile kendimi hamile gibi hissetmeme neden oluyor yok ne ara hamile kaldım onuda anlamadım.

sözlüğümüze acı da olsa tatlı da olsa yapılan itirafların yer aldığı başlıktır.

şubat itibariyle işsizliğin soğuk kanatları altına ben de gireceğim. biraz ürküyorum.

kendimi saf, temiz, samimi ve dürüst buluyorum. tam tersini beyan etti sevdiğim bir arkadaşım. kırgınım. ona rağmen onun çizmelerinden bakıyorum kendime. çelişkideyim, işin içinden çıkamıyorum. şu çizmeleri çıkarayım ben ayağımdan en iyisi.

rol modelim saldıray abidir.

çok büyük itiraflarım var ama bu şekilde itiraf etmek istemiyorum.

herkes tarafından akıllı, kararlı, duygularına yenilmeyecek, mantıktan şaşmayacak biri olarak biliniyorum. şimdiye kadarki hayatımda ben de böyle düşünüyordum hatta kendimde sevdiğim tek yönlerim bunlardı.

sonra hayatıma biri girdi, hepsini darmadağın etti. hala dağınığım, nasıl ve ne zaman toparlanırım hiçbir fikrim yok.

zaman zaman yalnızlıktan yakındığım oluyor fakat insanlara zaman ayırmayarak bunu seçenin ben olduğumun da farkındayım. yedi tane kedim bir tane de kuşum var onların vefası bana yetiyor. işte yine de bazen düşünmüyor değilim birkaç adım atsam daha güzel olabileceğini. fakat bazı insanları eldivenle bile sevesim gelmiyor ya yine onlardan biri olursa? diye düşünmeden edemiyorum. galiba biraz da olsa sorun bende olabilir.

bir iki gündür kötüyüm. ama çok kötü değil öyle az ama sürekli, garip bir kötü. göğüsümün özellikle ortasında bazen yanlara kayan bir ağrı var. ilk gün biraz boğaz kuruluğu, yutkunma zorluğu vardı ve gece yatamadım. şimdi onların hiçbiri yok ama geçmedi. öksürük, balgam, hapşırma ya ne bileyim başka bir hastalığa yorulacak durum da yok. çözemedim gitti.

aga bu uçuklar nasıl uçuyor lan? tamam damla şekli, tamam motor değil uçuran gövdesi falan ama nasıl uçuyo lan o hayvan gibi şey?

gerçek hayatta ne işe yarar bilmem ama anneannem ile dedem beşik kertmesi imiş. büyüdüklerinde de birbirlerini beğenince evlenmişler seçenekli ilerliyor bizde next diyebiliyorsun.*

edit: dedemin aşk hayatı çok ilgi gördü buradan o zaman devam ediyorum. bu tanım 30 artı alsın dedemin babası ile annesinin tanışma hikayesini de anlatırım.**

yapmak zorunda olduğum işler çoğaldıkça dik durmaya çalışıyorum fakat gizlemeye uğraştığım gerçeğe daha çok eğiliyorum. her gelen gün geçenden daha zor. bense her geçen gün geleceğe daha kolay hazırlanıyorum. alıştım. karşıma çıkacak her işe insana iyiliğe de kötülüğe de hazırım ve alıştım. kamburum kilometreler ötesinden görünse de ben dikelme umudundan asla vazgeçmeyeceğim.

okullar iki güne açılıyor ve ben hiç enerjik değilim. öğrencilerimle zıplayasım bile gelmezse ya? ağaçların kanı çekilirken, yapraklar acı acı savrulurken neden açılıyor bu okullar? neden eylül meb? neden mart değil? hı?