- bana çocuklarını getirip "bakın bu da benim çocuğum" diyen anne babaların çocuklarına çok iyi davranıp, çok tatlı olduklarını söylüyorum. evlatlarının beğenildiğini gören anne babaların yüzlerindeki gülümsemeyi görmeyi çok seviyorum.
- bir şeyi içimde tutmayı çok iyi becerebilme huyumdan nefret ediyorum. içim kaynıyor, dağılıyor, alt üst oluyor, ben kendimden geçiyorum lakin o itiraf içimden çıkmıyor. "söyle, kurtul!" ifadesinin derinliğini böyle zamanlarda daha iyi anlıyorum.
- çok çabuk geri çekiliyorum. karşımdakinden gördüğüm en ufak bir harekete kendimce kırk türlü mânâ verebiliyor ve kabuğuma çekilebiliyorum. o kabuğun dışına çıkmış olduğumda da pek tabii insanlar hayatına çoktaaan devam etmiş oluyor.
- abur cubur yemeye o kadar alışkındım ki onlarsız hayat boş gibi gelirdi. şimdi bunu epey baskıladım ama vücudumun yerli yersiz şeker talebine nasıl karşı koyacağımı bilemiyorum.
- bi de bu aralar yazacak bi şey bulamıyorum. yazdıklarım kendi içimi bayıyor.
devamını gör...