teknoloji ile birlikte istenildiğŸinde neredeyse mümkün olmayan durum.

(bkz: internetten taharet)

çok güzel olurdu aslında. sakin ve herkesten bağımsız bir hayat. kafa karışıklığı, bilgi kirliliği olmazdı.

yazlari tatilde tüm karmasik hayattan el etek cekmek icin uygulamaya calistigim yöntem. pek de güzel oluyor, zamanla alisiyor insan. ilk hafta internetin getirdigi bazi aliskanliklari ariyorsun. tatil dönüsü tekrar adapte olmakta zorlaniyorsun. demek böyle aliskanliklar cok derin olmuyormus.
http://www.globalideasbank....

çeşitli sebeplerden dolayı bir haftadır alışmaya çalıştığım ve gayet güzel alışabildiğim yaşam.

ki ben internet olmadan elim ayağım bağlanır, işlerimi halledemem diye düşünürken tersinin olabildiğini de test etmiş oldum.

sanki kendime daha fazla zaman ayırabiliyor ve daha az yoruluyorum. şimdilik iyi bakalım zaman ne gösterecek.

ne bileyim ilerde her şeyden sıkılıp, yapıp-yapmama riskini düşündüren bir durum. yani gidip fizanda çölün arka taraflarında bir yaşam kursam? tuz için dolaşan afrikalı kardeşlerime su satıp ekmek paramı kazansam. insan hemen nasıl geçimini paraya endekslemiş görüyor musunuz? işte bunu yapan internet! amerika değil. internet diye bir ülke var var azizim. neverland.
oysa parayı kazansa nereye harcayacak? diyorum ki para olmasa takas geri gelse vallahi giderim. gece çalı çırpı yakar ısınırım. gündüz vakti yerin altındaki bölüme geçerim. abdest sıkıntı evet. ama etrafına bir baksana teyemmüm deryasındasın. şimdi ben bunları neden yazdım? arkadaşım bize dünyayı, daha aç düşünmemizi sağlayan internetten başkası değil. banjo da herkes hep partide sanki, tivittırlatıyorum, face hiç olmadı hamdolsun. ne bileyim! herkes tahtırevanla gidiyor s.çmaya.

'neyse gidince oradan yazarım'.

kitap satışlarında patlamaya neden olur.

zor ama imkansız değil.

90 ve üstü doğanlar için ölümden farkı yok.internetini alacağına canını al bunların daha iyi.

mümkündür ama neden buna gerek olsun. bu çağda yaşamanın tek artısı teknolojik gelişmişlik düzeyi değil mi yoksa her an nükleer bir füzeyle buhar olabileceğiniz ihtimaline insan nasıl katlanır.

bu saatten sonra hayali bile zor.
ciddi bir bağımlılık söz konusu ve yerini doldurabilecek bir şey var mı bilemiyorum.
zira ıssız adaya düşme durumunda yanınıza alınacak üçlüde bile akla modem geliyor.

memlekete gittigimde tecrübe ettiğim durum. degil internet telefon bile cekmez. ilk başlarda bir boşluk oluyor evet. birkaç gün sonra alışıyor insan. sanki herşey daha gerçek ve huzurlu geliyor. alarm kurmadan uyudugunuz sabahlar gibi rahat.

yani deniyorum ama interneti bıraksan bile saracağın şeyler sınırlı. başka bir şey öğretilmemiş ki bize napalım? komple kesmek yerine kısıtlansın bence, alternatif üretilsin. miisss.

dikensiz kaktüse benzer.

(bkz: uydurulmuş aforizmalar)

internetsiz yaşam, şebekesiz telefona benzer.

biz o günleri görmüş ve mutluluğun hasını yaşamıştık.
şimdiki gençler sanal yaşıyor, sanal mutlu oluyorlar, yazık ...

ara ara sahip olmak adına efor sarfettiğimdir. bu bir tür tedavi benim için. biriken kitaplarımı, dinlemediğim cd ve plaklarımı alıp köydeki eve gidiyorum. şehirden 15-20 km kadar uzakta. izole. kuş sesleri var sadece. temiz havası var. whatsapp bile kullanmıyorum. her şeyi kapatıyorum orada. ailemle görüşüyorum telefonda. bir kaç yaş gençleşmiş halde dönüyorum sonra hayatıma. çok iyi geliyor gerçekten.

bitkisel hayattan hallicedir. ilk başlarda bir boşluk hissi akabinde layklar dünyasına tekrardan dönebilmek için yapılacak türlü atraksiyonları ortaya çıkarır.

(bkz: internetsiz bilgisayarı bilgisayar saymamak)

güzel hayattır.

bazen teknolojinin tüm seslerini kapatıp sessizliğin bize sunacağı sesleri dinlemek lazım.

~bir yaşam mücadelesi benim ićin.
~zorlaşan yaşam şartları.
~sanki yokum.
~olmayan bişey.
~yaşam değil gibi.
~düşünemiyorum bile.

*ay yazık bana yaa. cidden abartmıyorum.