momo, uzun zamandır okuduğum en çocuksu, en tatlı yetişkin kitabı. insanlara zaman tasarrufu yaptırmak isteyen ve böylelikle arttırdıkları vakiti ele geçirerek yaşamını sürdüren gri renkli duman adamların- ki bir yönüyle
harry potterdaki
ruh emicilere benzerler, girdikleri ortamı soğuk bir rüzgar kaplar, insanlar kendilerini huzursuz hissederler- , küçücük bir kız olan ve şehirdeki bir amfitiyatroda tek başına yaşayan, kendi ismini kendi koymuş momo ile olan müacdelesini anlatır bu kitap. özellikle momo nun zamanın ne olduğunu saat çiçekleri ile keşfettiği bölüm, hora usta ile olan sohbetleri, okumaya değerdir. bir çocuk kitabının sahip olması gereken tüm özellikleri gösterip aslında büyüklerin dünyasını anlattığı için (bkz:
küçük prens), daha da çok sevdim momo'yu..
devamını gör...