odamın bütün duvarlarını kaplayan materyal. sevdiğim, hayran olduğum, kendime kahraman olarak seçtiğim insanların gölgeleri altında ve dolayısıyla daha güvenli, daha keyifli hissediyorum kendimi. en başta gazi mustafa kemal atatürk, ardından hayatta olan veya olmayan sanatçısı, sporcusu, bilim adamı, edebiyatçısı var içlerinde.
bu oda beni temsil ediyor sonuçta. ben yokken, bana dair fikir veriyor. buna dair çok güzel iki söz var. birincisi tutunamayanlar'da oğuz atay'ın şu sözleri:
"yatağımın karşısında bir pencere var. odanın duvarları bomboş. nasıl yaşadım on yıl bu evde? bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? ben ne yaptım? kimse de uyarmadı beni. işte sonunda anlamsız biri oldum. işte sonum geldi. kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım. "
diğeri de şu:
"bir insanı nasıl tanıyacağınızı biliyor musunuz?
ne okuduğuna bakın,
ne seyrettiğine bakın,
duvarlarına ne astığına,
raflarına ne koyduğuna,
nasıl konuştuğuna,
nasıl dinlediğine bakın.
yapmanız gereken tek şey bakmaktır.
bunlar size onun ruhunun nerede olduğu,
ve neyle beslendiği konusunda
her şeyi bildirir..."
devamını gör...