duvara, panoya vs asılan, birden fazla renk barındıran, genellikle sevilen bir kişŸi ya da nesneyi hatırlatabilecek bir görüngünün bulunduğŸu materyal.

70x50 cm standart kabul edilmekle beraber çok farklı boyutlarda olabilir.
olası diğer boyutlar:
30 x 20 cm
45 x 30 cm
60 x 45 cm
70 x 50 cm
80 x 60 cm
90 x 60 cm
100 x 70 cm
120 x 90 cm

ilân, afiş; büyük afiş. [ing. is.]

evimin tam karşısında 2 adet var ama böyle bir yalakaliga tarih nadire'n şahit olmustur. bir yanda mavi takım elbise, beyaz gömlek ve kırmızı kıravat erdoğan, diğer yandan mavi takım elbise, beyaz gömlek ve kırmızı kıravat akp belediye başkan adayı. taklit konusunda çığır acmislik resmen bu. tek eksik yüzük su an belediye başkan adayında onu da spreyle çizeceğim bir ara. bu ne lan!

odamın bütün duvarlarını kaplayan materyal. sevdiğim, hayran olduğum, kendime kahraman olarak seçtiğim insanların gölgeleri altında ve dolayısıyla daha güvenli, daha keyifli hissediyorum kendimi. en başta gazi mustafa kemal atatürk, ardından hayatta olan veya olmayan sanatçısı, sporcusu, bilim adamı, edebiyatçısı var içlerinde.

bu oda beni temsil ediyor sonuçta. ben yokken, bana dair fikir veriyor. buna dair çok güzel iki söz var. birincisi tutunamayanlar'da oğuz atay'ın şu sözleri:

"yatağımın karşısında bir pencere var. odanın duvarları bomboş. nasıl yaşadım on yıl bu evde? bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? ben ne yaptım? kimse de uyarmadı beni. işte sonunda anlamsız biri oldum. işte sonum geldi. kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım. "

diğeri de şu:

"bir insanı nasıl tanıyacağınızı biliyor musunuz?
ne okuduğuna bakın,
ne seyrettiğine bakın,
duvarlarına ne astığına,
raflarına ne koyduğuna,
nasıl konuştuğuna,
nasıl dinlediğine bakın.
yapmanız gereken tek şey bakmaktır.
bunlar size onun ruhunun nerede olduğu,
ve neyle beslendiği konusunda
her şeyi bildirir..."

odamda bu zamana kadar iki poster oldu. o da gençlik yani ergenlik zamanında.*
birisi zamanında tüm genç kızların sevgilisi bebeto burak kut. Diğeri ise adeta benjamin button gibi yaşlandıkça gençleşen kenan doğulu idi. o zamanlar böyleydik. ne yapalım.
ah utanç zamanları.*

aklıma üniversitede ki odamı getirmiş başlık. not: ev arkadaşım mehmet.

artık yerini masaüstlerindeki arka planlara, tablet/akıllı telefon ana ekran ve kilit ekranlarındaki görsellere bırakmıştır.

resimde 2 bülent 2 de murat var. poster deyince daldım ben eskilere. tanım: paramın büyük bir kısmın ya cd yada postere yatırdığım yıllar.