asıl anlamı güneşŸlik olmasına rağŸmen kahır ekseriyetle yağŸmurdan korunmak için kullanılan eşŸya.

murat bardakçı'nın kılıcı

ıslanmamak için kullananların daha çok ıslanmasına vesile olan gereksiz eşya.

rüzgarlı havalarda kendisini kontrol etmenin epeyce güç olduğu eşya. ayrıca başkasının gözüne batmasın diye de stres kaynağı olan gereksiz mi gereksiz eşya.

genellikle sağda solda, takside, amfide, orada burada unutulan eşya. yanında taşıdığında çoğu zaman işe yaramayan; gerektiği zaman da olmadığı görülen bundan dolayı yıllar evvel çoğu kişinin hayatından çıkmış lüzumsuz eşya.

bir sunay akın şiiri


tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla

anımsar mısın bilmem
yağmurun bardaktan
boşanırcasına yağdığı o günü
hani şemsiyeyi iyice çekip başımıza
dudaklarımla hesaplamıştım
yüz ölçümünü

nicedir sokağa çıkarmıyorum
şemsiyeyi
korkuyorum çünkü
kapısı açık kafesinden
uçan bir kanarya gibi
beni ikinci kez terk etmenden

yanıt alamayacağımı bilsem bile
yanına gidip
sorarım hergün şemsiyeye
altında elele
nasıl görünürdük diye

her zaman ve her yerde açılmaması gerekendir.

(bkz: şemsiyenin rüzgarın etkisiyle ters dönmesi)

(bkz: şemsiyemin ucu kare)

şemsiyen zenginliğe alet edilmiş hikayesi vardır.

19. y.y.'dan önceki bir kaç yüz yılını ezilerek ve kullanılarak geçiren avrupalılar, burjuvazinin gelişmesi ve sanayi devriminin dev adımlarından sonra iyice medenileştiler. artık fabrikalarda sadece işçiler değil, şefler, müdürler ve büyük yöneticiler de çalışıyorlardı. önceki yüz yıllarda babadan geçen asilliğe sahip olamayan büyük bürokratlar nasıl küçük asilatfedilip daha rahat bir yaşam sürüyorlar ise bu dönem de kendi sahte para babalarını bu tip yöneticileri var ederek sağladı.

yorkshire'in pewlett mahalesininin sun horizont sokağındaki gençleri, tesadüf bu ya şehrin en mühim iş yerlerinde yönetici olmuşlardı. biri hariç; william c. carter.

carter kankaları son model çift silindirli fordlara binerken bisiklete talim ediyordu ve bu çok kanına dokunuyordu.

bir noel gecesi dedesi ona çin'de bir tanıdığının honkong'un en büyük lüks ve gazyağı dükkanından nasıl bir adet gaz yağı lambasını satın alarak dükkan sahibine bir kağıt parçası imzalatarak bunun avrupadaki patentini almış olduğunu anlattı. ne zengin olmuştu eski arkadaşı ve nasıl da artık onu tanımıyordu.

işte, dedi carter ve şehir kütüphanesine koştu. kütüphane önünde satılan bir bağdat kartpostalını satın aldı. koşa koşa eve dönüp resimdeki şemsiyeyi çizmeye başladı. ilk prototipini ürettiği şemsiyeyi müdür bir arkadaşına göstererek ondan aldığı borç parayla bağdat'a gidip kağıt imzalatacak bir tüccar bulması hiç de zor olmadı. döner dönmez ingilterenin dört bir yanında dükkanlar açmaya başladı. ve resmi olarak şemsiyenin patentini aldı.

artık paraya para demiyor, yağan banknotların altında şemsiye ile dolaşıyordu. sene 1885 idi. halbuki şemsiye 4000 bin yıl önce çin, mısır, yunanistan'ın yanı sıra asya ve uzakdoğunun hemen her yerinde kullanılıyordu. sadece avrupalıların haberi yoktu. ve bu cahillik carter'a bir servet kazandırdı.

arapça kökenli asıl amacıda isminde gizli olan çok amaçlı kullanılabilen bazı durumlarda açıldımı kapanmak bilmeyen* fonksiyonel alet.

(bkz: şems)

eski zamanlarda hanımlarımız şemsten muhafaza amaçlı kullanırlarmış. halen sıcak ülkelerde bu amaçla kullanılmaktadır. yalnız ülkemizde artık yağmurdan muhafaza amaçlı kullanılmaktadır.

türkçeye parasol olarak uyarlanmaya çalışılmış fakat tutturulamamış sözcük dilimize arapçadan girmiştir.

(bkz: şemsiyye)

benim için artık çok eğlenceli bir aparattır. şöyle ki;

fransızca le parapluie

büyükşehirlerde halkın yoğun kullandığı cadde ve sokaklarda yağmur yağar yağmaz 'pıtrak' gibi satıcıları beliren aparat...

havanın çok soğuk olduğu zaman diliminde kullanıldığında,mandalina mevsiminin geldiğini anlamamıza vesile olan nesne.

(bkz: şemsiye kalkanı)

en sevdiğin, en özlediğin biriyle yağmurda yürürken en sevilesi birşeydir. kişi şemsiyeyi tutar, sen koluna girersin. öbür elleri cebe atarsın. bıkbık konuşaraktan kıskıs gülerekten bazenleri de susaraktan yağmurda saatlerce yürürsün. şeker misin de eriyicen mağhmut? diyenlere sinüzitim var lan dersin.

normalde taşıması çok gıcık olduğundan kullanılmasa yeridir ama ve lakin ki saatlerce yağmurda yürümeler mevzu bahisse şemsiye dadından yenmez a dostlar.

yağmurdan korunmaya yararmış. insan neden yağmurdan korunmak ister ki hâlâ anlamış değilim. bence bütün şemsiyeler imha edilmeli, tüm insanlık ıslanmalı. zaten şemsiye tehlikeli de birşey; yollarda yürürken ona buna çarpar o dev gibi yuvarlak nesne.