şemsiyen zenginliğe alet edilmiş hikayesi vardır.
19. y.y.'dan önceki bir kaç yüz yılını ezilerek ve kullanılarak geçiren avrupalılar,
burjuvazinin gelişmesi ve sanayi devriminin dev adımlarından sonra iyice medenileştiler. artık fabrikalarda sadece işçiler değil, şefler, müdürler ve büyük yöneticiler de çalışıyorlardı. önceki yüz yıllarda babadan geçen asilliğe sahip olamayan büyük bürokratlar nasıl
küçük asilatfedilip daha rahat bir yaşam sürüyorlar ise bu dönem de kendi sahte para babalarını bu tip yöneticileri var ederek sağladı.
yorkshire'in pewlett mahalesininin sun horizont sokağındaki gençleri, tesadüf bu ya şehrin en mühim iş yerlerinde yönetici olmuşlardı. biri hariç;
william c. carter.
carter kankaları son model çift silindirli
fordlara binerken
bisiklete talim ediyordu ve bu çok kanına dokunuyordu.
bir noel gecesi dedesi ona
çin'de bir tanıdığının honkong'un en büyük lüks ve gazyağı dükkanından nasıl bir adet gaz yağı lambasını satın alarak dükkan sahibine bir kağıt parçası imzalatarak bunun avrupadaki patentini almış olduğunu anlattı. ne zengin olmuştu eski arkadaşı ve nasıl da artık onu tanımıyordu.
işte, dedi carter ve şehir kütüphanesine koştu. kütüphane önünde satılan bir bağdat kartpostalını satın aldı. koşa koşa eve dönüp resimdeki şemsiyeyi çizmeye başladı. ilk prototipini ürettiği şemsiyeyi müdür bir arkadaşına göstererek ondan aldığı borç parayla bağdat'a gidip kağıt imzalatacak bir tüccar bulması hiç de zor olmadı. döner dönmez ingilterenin dört bir yanında dükkanlar açmaya başladı. ve resmi olarak şemsiyenin patentini aldı.
artık paraya para demiyor, yağan banknotların altında şemsiye ile dolaşıyordu. sene 1885 idi. halbuki şemsiye 4000 bin yıl önce çin, mısır, yunanistan'ın yanı sıra asya ve uzakdoğunun hemen her yerinde kullanılıyordu. sadece avrupalıların haberi yoktu. ve bu cahillik carter'a bir servet kazandırdı.
devamını gör...