benim bir arkadaşım vardı. babasına cıplak hasan derlerdi. şimdi çocuğa "sen cıplak hasan'ın oğlu musun?" diye sormazlardı. çünkü hem babası hem de sevdiği bir insan. şimdi biz burada hz. muhammed (s.a.v) den nasıl bahsediyoruz. yani inanan insanlar sevenleri olarak. böyle bir ortamda yani sevenlerinin bulunduğu bir ortamda asker arkadaşıymış gibi söylenmesini ahlaken uygun bulmuyorum. belki kendisi sorun etmezdi ama biz sevenlerinin gönlü kırılıyor ya da biz bu şekilde bahsedildiğinde kızıyoruz.

burada aynı ortamda bulunduğumuz fikir alışverişi yaptığımız insanların sevdiklerine karşı arkadaşların kullandığı dili kullanmak boynumuzun borcudur. sadece hz. muhammed (s.a.v) değil elbette eğer burada bob marley'i çok seven bir insan varsa ona göre konuşmalıyız. ha ben bildiğimi okurum siz saygıdeğer buluyor olabilirsiniz ben bildiğimi okurum diyenin de fikrine zerre kadar değer verileceğini sanmam.

burada eğer rahatsız olduğunuz bir durumla karşılaşınca öncelikle bunu sol şeride taşımamalısınız. yazara gidip "bak abicim bak kardeşim böyle demen hoşumuza gitmiyor daha farklı bir şekilde yazmanı rica ediyorum" derseniz artık mevzu karşınızdaki insanın ahlakına kalmıştır. madem aynı ortamı paylaşıyoruz burada kavga etmemizin bir manası yok. karşılıklı bir anlayış burada hepimizi mutlu eder. askini yapanı da dışlayın bu kadar basit. nasıl ki otobüste yüksek sesle müzik dinleyen kişinin aykırılığı hoşumuza gitmiyorsa burada da aynı şekilde bir aykırılık rahatsız eder. tamamen hoşgörü ve anlayış. ikisi de işe yarar.

isim öncesi bütün takılar bey, efendi, paşa, sultan vesaire tapınak, güç ve kurum dili sembollerindendir. yaşadığı çağda muhammede hazret deniyormuydu bilmiyorum ama eğer denilmişse en başta kendisi istemezdi bunu. hazreti diyebilirsin ona saygını bu şekildede sunabilirsin. ama demeyen her insanda saygısız değildir. saygının tek ölçüsüdü isim öncesi hitap değildir.
edit: türkçeye çevirdiğimizde ne kadar tuhaf, mesafeli ve soğuk. ''sayın muhammed''.

efendimiz kendisine en çok ebul kasım (kasımın babası) olarak hitap edilmesini istermiş.. arkadaşınız olmayan birine her ihtimalde ismiyle hitap etmek o kişiden ismi ile bahsetmek kabalıktır..

o'nun (sallallahu aleyhi ve sellem) adını kullanarak bir toplumu kandırmaktan daha kötü olmayan durum.

sözlükte hz.muhammed yazıp millete özelden analı avratlı küfürlü mesaj atan kişi bence daha tehlikelidir, islama daha çok saygısızlık yapandır.

temelinde karşılıklı saygı isteğinin var olmasından dolayıdır bazı talepler. hazret kelimesi bu tür bir isteğin tazahürüdür.

biz müslümanlar, Allah resulünün ismini anarken yaratılmış varlıklar içerisinde insalık namına en üstünü olduğumuz peygamberimiz hakkında genelde efendi kelimesini kullanırız, bazen o güzel ismin bizim ağzımızda manasını kaybedeceğinden korkarız. hürmet eder hürmet görmesini bekleriz. çağlar asırlar ömürler geçsede bu toprakların insanı kendi peygamberine ismiyle seslenmekten hep hicap duymuştur. peygamber ismine hürmetinden dolayıdır ki çocuklarına mehmet ismini koymuştur. bozulmuş dinler ve onun sapık din adamlarının ağzından arkadaşından bahseder gibi çıkan alalade bir isim olarak görmeyiz. mesela biz isa peygamber demeyiz bozgun dinin rahipleri papazları gibi veyahut musa peygamber demeyiz kendi peygamberimize bizi o bozulmuş yozlaşmış dinlerden ayıran şeylerden biri de hürmetlerimiz saygılarımız...

bizler bu manada saygı duyduğumuz ve saygı duyulmasını beklediğimiz peygamberimizin ismini kullanıldığında bir saygı ifadesi bekliyorsak ve bu birilerini rahatsız ediyorsa bu bizi rencide etmemeli. evet ben elin hristiyanından yahudisinden farklı olmak için Allah resulüne hazret diyorum veya ona elin hristiyanı veya yahudisi gibi isa peygamber, musa peygamber demiyorum, üçüncü tekil şahıs olarak görmüyorum, benim bir parçam olarak görüyorum, peygamberimmmm diyorum efendimmm diyorum, çok şey istemiyorum. sadece benim saygı duyduğuma en azından hazret diyecek kadar saygı duyun.

benden saygı beklerken, bana ve değerlerime saygı göstermiyorsan, ben sana niye saygı göstereyim...

bir ekleme : peygamber efendimize hazret diyince birşeyiniz eksilmez zamanında bu cumhuriyetin ilk yıllarında kimlere kimlere hazret dediler, bakın biz kızıyormuyuz...

iki ekleme : müslümanım naraları atıp, hristiyan ve yahudiler gibi muhammed peygamber diyerek üçüncü tekil şahsa isnat ile konuşan beyhudeler, o ifadeler hrisitiyanlıkta ve yahudilikte peygamberi dinin dışına çıkarıp yeniden din yorumlayan papaz ve hahamların uslubudur...

“işte bugün sizin dininizi kemâle erdirdim ve üzerinizdeki nimetimi tamamladım. sizin için din olarak islâm’ı beğendim.” (maide, 5/3)

“onlar Allah’ın nûrunu ağızlarıyla üfleyip söndürmek isterler. Allah ise, nûrunu tam parlatmaktan başka bir şeye razı olmaz. kâfirler isterse hoşlanmasınlar! o’dur ki resulünü, bütün dinlere üstün kılmak için hidâyetle ve hak din ile gönderdi. müşrikler isterse hoşlanmasınlar!”(tevbe,9/32-33)

inançlara saygı duymakla dinle şov yapma ayrımına varamamışların uygulamaları sonucudur.

aslında onlar da pekala biliyorlar da bu ayrımı, dinle şov yapmak işlerine daha çok geliyor.

ne de olsa ustaları çok başarılı bu işte..

sözlük'teki gerçeklerden biridir. denenmesi hâlinde tanımınızın silinmesiyle sonuçlanır. az evvel başıma gelmiş
zibil'ime ve pişt'ime düşenlerle farkına vardım.

1) ben zaten genelde hem ağız alışkanlığı hem de başkaları saygı duyuyor diye muhammed "peygamber"den bahsederken "hazreti" diyorum ama bazen de demiyorum.

2) ben "muhammed" deyince sözlük'teki müslümanlar inciniyormuş. bu incinmeye dikkat. müslümanlar incinmeleriyle meşhur son yıllarda zira. neden incinecekleri ise tamamen kendilerine kalmış.

3) benim peygamber kabul etmediğim birine "hazreti" dememem sözlüğe göre suçmuş.

4) bir adam düşünün, bırakın bilmem kaç yüz yıl sonraki sizi bizi, kendi devrindekiler bile "ya muhammed!", "ey muhammed" demiş, bahsederken de "muhammed'e gitti," falan diye bahsetmişler. adam ölünce hazret dememekle incinirmiş müslümanlar. mantıksızlığa bakın.

5) siz benim "hazret" kabul ettiklerime "hazreti" diye hitap etmeseniz ben size bunu diyebilir miyim? bir insanı başında fazladan övgü kelimeleri olmadan anmak suçsa, o insanda sadece belirli bir insansa, bu sözlük muhafazakâr mıdır ayrı konu ama sadece müslüman sözlüğüdür.

6) geçmişteki başka tanımlarımda da "muhammed" diye bahsettim, bir zahmet onları da silin.

7) ben kendi ifadelerime bu şekilde mantıksızca bir kısıtlamanın dayatıldığı sözlükte yazmayı düşünmüyorum.

8) bu başlığı da silin: muhammed, muhammed, muhammed.

şimdi incinen incinsin. siz hazreti deyince daha çok müslüman oluyor musunuz bilmem de ben "zorla" hazreti demek zorunda bırakılınca kendimi rahat hissetmedim.

ek: inanan biri için muhammed Allah'ın kulu ve elçisidir, fazlası değil. sen kelime-i şehadette bile bunu ikrar ediyorsun, o zaman sen de hazret demiyorsun. cahil herif.



ekleme 2: benim tanımlarım ilk defa silinmiyor. silinen tanıma bakarım, benim ihmalim varsa ses etmem. kuraldır, beyan etmişimdir, uyarım. ama bu durumla ilgili bir kural yok. diğer nokta, şu anda benim iki yazımdan ötürü biri tazminat diğeri de hapis istemi olan iki dava devam ediyor. ben bu yazıları sırf fikir ve ifade özgürlüğü için 5 dakikalık iş olmasına rağmen geri çekmedim, davalarla uğraşmayı göze aldım. böyle biriyken tutup da saçma sapan sebeplerle ifadelerimin denetim altına alınmasına sessiz kalamam. bu keyfiliğe karşıyım. dolayısıyla, bu durum sürdükçe bu başlıktaki bu tanımım bu sözlükteki son yazım olarak kalacaktır. böyle şey olmaz. birisi gelecek, incindik, tanımını değiştir, değiştirmezsen ben böyle silerim deyip silecek. bakınız şeytana tapanlar var çok az da olsa, o zaman onlar için de gerekli hassasiyetleri gösterin. uzar gider bu, gereksiz. takılın siz.