herkese merhaba! hoş buldum.
dal konusuna gelince, aklınıza ilk gelen şey maalesef..
keyifli sözlüklenmeler diliyorum, henüz çözme aşamasındayım ama şimdiden keyifli görünüyor!

Allah'ın rahmetinden ümit kesmemek gerektiğini ben yeniden öğrendim bugün.
Günahların dibine dibine vururken, birden vazgeçmek geldi aklıma çok geç dedim ama bir yandan günahı işlerken bir yandan vazgeçmeyi düşünüyordum. Sonra ikindi namazını kıldım, aklım hala günahlarımdaydı, neden sonra günahımı itici buldum, bir arkadaşımı arayıp yanına gittim, sonra epeydir görmediğim halamlara giderek bi çayını içtim, anlıyacağınız sıla-i rahim yapmaya çalıştım, sonra eve gelince de genelde nasıl olsa kalkarım deyip yatıp sabah vakti kalkmak yerine, yatsı namazımı kıldım, hatta inanmayacaksınız vitr-i vacip bile kıldım, genelde kılmadan yatardım, daha sonra yani gece uyanınca kalkınca kılarım(!) öylesi daha faziletli diyerekten ama hep sabah olurdu, bereket versin sabahları kılıyoruz işe geç kalmamak için, ama onlarda geriye doğru çekiliyor, yani bugünde böyle geçti, geçti diyemem şeytan ilerleyen saatlerde bir rövanş yapar mı görücez, ondan Allah'a sığınsam iyi olacak.

hayallerimi beslemek için birikmişim varmış gibi yaptığım bir eylem. hele bazıları var ki üzerlerinde ne çiftlik evleri, ne bahçeler, aman Allah. İnsan bir hoş oluyor. gerçi düz arazi, bir konteynerla ekip biçmeye başlansa yine olur. evet, tam şu anda ayranı yok içmeye, arsa bakmaya giriyor sahibinden'e şeklinde bu sözü revize ediyorum. hikmetinden sual olunmaz, belki bakarken dua saatine neyin gelir, nasip...

Bu aralar sakız gibi uzayan vize haftam yüzünden hep kaçak kaçak dinliyorum bütün yayınları, hep aklım kalıyor, bu çok üzücü. Ama dinleyebildiğim kadarı da çok keyifliydi, muhabbete katılmak için can attım ama bu sefer hiç çıkamam diye dinleyici kaldım. İçimde kalmasın, yazıyorum:

Nature vs nurture konusunda pek uç fikirlerim yok. Bir karakter yapısıyla, genetik mirasla dünyaya geliyoruz, bu çok açık. * Bebeklikten karakteristik özelliklerimiz, hassasiyetlerimiz, ilgilerimiz fark edilebiliyor.

Çevre muhakkak önemli çünkü doğuştan gelen özelliklerimizi, potansiyelimizi baskılamamıza da neden olabilir açığa çıkarmamıza da. Ya da çevremiz, bazen bizim için can sıkıcı şekilde olsa da bize ayna tutup boşluklarımızı fark edebilmemizi sağlayıp yeni özellikler edinebilmemizi de sağlayabilir. Tabii Bazen edindiğimiz özellikler bizim işimizi de zorlaştırabilir. Velhasıl, burada da bir denge, bir düzen olduğunu düşünüyorum.

Ama kapı bence ne olursa olsun, bütün genetik ve çevresel faktörlerimizin farkında olmaya ve bunları ne kadar, neye dönüştürebildiğimize çıkıyor. Yoksa hep olumsuzluklardan şikayet ettiğimiz ya da elimizdekilerle övündüğümüz, kısaca sorumluluk almadığımız bir hayatımız olur.
Tüm bunlarla ne yaptığımız bizim kim olduğumuzu belirliyor, diyorum ve de sizleri selamlıyorum.

Hobby çikolata. Yani o kadar anlamsız bir tadı var ki, neden ısrarla üretiliyor bilmiyorum. Eskiden böyle değildi sanki ya da çocuktum, her çikolata güzel geliyordu.

Edit: sevenlerinin kalbini kırdım galiba, özür dilerim. Zevk meselesi tabii ama bir tuhaflaştı yani tadı.

Aslında , yok diyenin sözüne inanmadığını belirtmektir.

Aramıza yeni katılmış yazarımız. * Güzel tanımlar gireceğinden şüphem yok. Hoş geldi sefalar getirdi.

Sağladığı kaynak imkanlarıyla, abdest dostu ve tertemiz lavabolarıyla (bu önemli), bahçesi ve sırnaşık kedileriyle pandemide kıymetini ayrı bir takdir ettiğimiz ve yeni şartlarla birlikte randevu kapabilmek için lisansüstü ve araştırmacı bireylerin adeta kan, ter ve gözyaşıyla savaş verdiği kurum.

Üstün verdiği emri sorgusuz sualsiz yerine getirme anlayışını ifade eden terim. Tarihte Türklerin askerî başarısının sırrı olarak bu terim kullanılır.

Bunun dışında bir örnek olarak, Sovyetler Birliği'nin politikalarını uygularken tavize yer vermemesi, halka göz açtırmaması da demir disiplinle açıklanabilir.

adı klibi ile anlam kazanan, simitçilerin büyük yarasına dikkat çeken önemli bir eser.

murat akay'ın simitli gömleği ve simidin arasından adama seslendiği kısım favorim.